Koleżanka 6 lat temu złamała kręgosłup, w wieku 34 lat. Lekarze po upadku odesłali ją do domu, gdzie po kilku dniach przestała chodzić. Została zoperowana, niestety operacja nie poprawiła jej stanu. Niestety bez dużych nakładów finansowych nie mogła liczyć na poprawę i kolejną operację. Czekała, próbując uzyskać rentę, niestety uznano ją za zdolną do pracy. Kolejnej operacji doczekała się po 4 latach. Mogła po niej chodzić, ale za duże stabilizatory w kręgosłupie wpływały na uszkodzenia nerwów, dostała tężyczka, co obawiało się przykurczami mięśni całego ciała. Dla ZUS była dalej zdrowa i zdolna do pracy. Starałam się zawsze jakoś pomóc, obecnie sama jestem na chorobowym po operacji i nie szybko wrócę do pracy.

Załatwiłam jej pracę, mimo bólu , który czasem nie pozwalał jej wstać, przez 8 miesięcy pracowała, chodziła też do lekarza. Po prześwietleniu, ze względu na postępujący ból, okazało się że stabilizacja kręgosłupa jest połamana, gdyż najprawdopodobniej była źle zrobiona. Ubezpieczenie belgijskie odmówiło jej wypłaty chorobowego, gdyż nie przepracowała tu jeszcze całego roku kalendarzowego. Właśnie przyszła faktura za operację, której nie ma z czego pokryć. Nie ma też środków aby opłacać fizjoterapię, a ma skierowanie na 60 sesji, które kosztują pacjenta 7 euro, więc nie chodzi na zabiegi. Ma dorosłą córkę i syna, którzy uczą się i mieszkają w wynajmowanym mieszkaniu. Już też skończyły jej się środki na mieszkanie. Chciałabym w jej imieniu prosić o cokolwiek, żeby mogła wyjść na prostą i mieć na rehabilitację.