Ντρέπομαι που βρίσκομαι εδώ. Που πρέπει να ικετεύω για τη ζωή μου δημοσίως έτσι. Αλλά δεν έχω άλλη επιλογή. Δεν έχω άλλες δυνάμεις, δεν έχω άλλες επιλογές. Το μόνο που μου έχει απομείνει είστε εσείς - ξένοι, γνωστοί, που μπορεί να ακούσετε αυτή την αμυδρή κραυγή βοήθειας.

Πολλές σοβαρές ασθένειες ζουν στο σώμα μου ταυτόχρονα.

Είμαι μια αυτοάνοση ασθένεια - το ίδιο μου το σώμα με καταστρέφει εκ των έσω.

Το συκώτι μου δεν λειτουργεί πλέον όπως θα έπρεπε.

Έχω όγκους και κύστεις που πιέζουν τα νεύρα στον εγκέφαλό μου, και κάθε μέρα φοβάμαι τι θα συμβεί όταν θα είναι απλά... πολύ αργά.

Έχω επίσης τη νόσο του Meniere. Ο κόσμος περιστρέφεται γύρω μου, τα αυτιά μου βουίζουν, η σιωπή πονάει γιατί δεν μπορώ να ακούσω όπως οι άλλοι άνθρωποι.

Ζαλίζομαι, πέφτω, συχνά απλά ξαπλώνω και κοιτάζω το ταβάνι. Και περιμένω... να συμβεί κάτι καλό. Κάποιο θαύμα.

Δεν μπορώ να δουλέψω. Με το ζόρι ζω. Είμαι μόνος με τον πόνο μου - αλλά το χειρότερο είναι ότι το σύστημα δεν βοηθάει. Δεν έχω πουθενά να πάω, δεν έχω τίποτα να αγγίξω.

Και τώρα είμαι εδώ, να ικετεύω. Ναι, ικετεύω.

Ακόμα κι αν έχετε μόνο ένα ευρώ - αυτό είναι πολύ. Γιατί αυτό είναι αρκετό για ψωμί, φάρμακα, ηλεκτρικό ρεύμα. Ζωή.

Μπορεί να μη σου φαίνονται πολλά. Αλλά για μένα είναι.

Τώρα οτιδήποτε, οτιδήποτε δίνεις μπορεί να σημαίνει ζωή.

Μην με αφήνεις εδώ. Σε παρακαλώ. Σε παρακαλώ.

Μοιραστείτε το, βοηθήστε με, μην το διαβάζετε απλώς - γιατί μπορεί να είναι η μόνη μου ευκαιρία.

Τα έγραψα αυτά με δάκρυα, αλλά με ελπίδα.

Σας ευχαριστώ που είστε μαζί μου.

Nikol...Έχω άλλους εράνους...2 ιατρικές εκθέσεις επιβεβαιωμένες