Ονομάζομαι Tommaso, είμαι 28 ετών και πριν από δύο χρόνια ξεκίνησα μια μικρή φάρμα, την Azienda Agricola Le Querce, που παράγει υψηλής ποιότητας εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο από περίπου 1.500 ελαιόδεντρα.

Λόγω της συνεχιζόμενης κλιματικής αλλαγής, η κεντρική και η νότια Ιταλία επλήγησαν φέτος από μια άνευ προηγουμένου ξηρασία.

Το να αποκαλέσουμε την κατάσταση δραστική είναι κομπλιμέντο: συνολικά από τον Ιανουάριο του 2024 έως σήμερα στο Αμπρούτσο, όπου βρίσκεται το αγρόκτημά μου, υπήρξε έλλειμμα βροχόπτωσης -87,7%, ενώ η κατάσταση στην Απουλία, την πατρίδα των ελιών, είναι πανομοιότυπη (για να μην αναφέρουμε τη Σικελία).

Η Ιταλία είναι κυριολεκτικά χωρισμένη στα δύο, με τον βορρά να μαστίζεται από συνεχείς καταιγίδες και, στην υπόλοιπη Ιταλία, όχι μόνο να μην έχει πέσει ούτε μια σταγόνα βροχής, αλλά και θερμοκρασίες βρασμού για τρεις ολόκληρους καλοκαιρινούς μήνες, οι οποίες έχουν αποξηράνει τα εδάφη σε βάθος 1,5 μέτρου.

Οι ρίζες των αιωνόβιων ελαιόδεντρων φτάνουν μόλις και μετά βίας σε αυτό το βάθος, αλλά ακόμη και αυτές δεν μπορούν να αντέξουν μια τόσο παρατεταμένη περίοδο χωρίς νερό. Τα ελαιόδεντρα, μη μπορώντας να κρατήσουν τον καρπό τους, τον θυσιάζουν, παίρνοντας το νερό μέσα τους για να προσπαθήσουν να αντέξουν ξανά και ξανά, μέχρι την επόμενη βροχή, η οποία, ακριβώς, αργεί να έρθει.

Με τις εναπομείνασες, πολύ ξηρές ελιές, αφενός η ποιότητα ανεβαίνει, με μεγαλύτερη συγκέντρωση πολυφαινολών, αλλά για τον παραγωγό είναι μεγάλο πρόβλημα, γιατί βγαίνει λίγο λάδι, καθώς ο πολτός δεν έχει διογκωθεί σωστά.

Με μια πτώση της παραγωγής που ήδη ανέρχεται περίπου στο 40/50%, η οποία θα μπορούσε να φτάσει και το 60% αν δεν συνεχιστούν οι βροχές, η κατάσταση είναι μη βιώσιμη. Και για την επόμενη χρονιά (2025/2026) προβλέπονται ήδη περαιτέρω αυξήσεις των τιμών: η ελιά καρποφορεί στο κλαδί που γεννήθηκε την προηγούμενη άνοιξη, αλλά αυτό το κλαδί, αν υπάρχουν λίγες βροχές, είτε δεν βλαστάνει, είτε βλαστάνει και παραμένει κοντό, μειώνοντας ποσοτικά τη συγκομιδή της επόμενης χρονιάς.

Με αυτές τις ακραίες θερμοκρασίες κάθε χρόνο

- ο παραγωγός εργάζεται σκληρότερα για να διορθώσει την υδατική πίεση με κάποιο τρόπο, έστω και ελάχιστα,

- Ο καταναλωτής πληρώνει περισσότερα κάθε χρόνο επειδή υπάρχει έλλειψη προϊόντος,

- Ο αγρότης στο τέλος κερδίζει πάντα κάτι λιγότερο από το προηγούμενο έτος.

Για να το διορθώσω αυτό, σκοπεύω να σκάψω ένα πηγάδι που θα παρέχει αρκετό νερό τα επόμενα χρόνια, με την ελπίδα να βρω υπόγεια ύδατα που συσσωρεύτηκαν πριν από δεκάδες/εκατοντάδες χρόνια. Για να ανοίξω αυτό το πηγάδι και να φτιάξω ένα σύστημα άρδευσης που θα φέρνει νερό στα ελαιόδεντρα, μου έχουν αναφερθεί περίπου 30.000 ευρώ. Θα με τιμούσε πραγματικά αν, με τη βοήθειά σας, μπορούσατε να κάνετε δυνατή τη συνέχιση της επιχείρησής μου, διότι διαφορετικά, χωρίς νερό, δεν θα ήταν βιώσιμη η συνέχιση και θα έπρεπε να αλλάξω δουλειά. Γι' αυτό θα ήθελα να προσπαθήσω να ζητήσω βοήθεια για τα 2/3 του έργου.

Με αυτόν τον τρόπο ελπίζω να εξασφαλίσω αφενός την επιβίωση των ελαιόδεντρων τα επόμενα χρόνια και αφετέρου ένα έξτρα παρθένο ελαιόλαδο που δεν θα ανεβαίνει πλέον η τιμή του.

Μια τελευταία σημείωση: με τον δικό μου μικρό τρόπο, παρακολουθώντας τον ετήσιο κύκλο ζωής των ελιών (αλλά όχι μόνο) και έχοντας καθημερινά άμεση επαφή με το έδαφος, μπορώ να πω ότι κάθε χρόνο γίνεται όλο και πιο δύσκολο να πολεμήσουμε ενάντια σε ένα κλίμα που τρελαίνεται. Πολλοί άνθρωποι με συμβούλεψαν να αλλάξω δουλειά, γιατί το να πολεμάς τον σημερινό καιρό είναι σαν να παίζεις κάθε χρόνο ξυστό και να χάνεις εγκαίρως. Δυστυχώς, η κλιματική αλλαγή είναι εκεί και μπορείτε να τη δείτε. Και επιδεινώνεται με ανησυχητικό ρυθμό. Αλλά δεν το βάζω κάτω, πάντα σκέφτομαι "θα επανορθώσω του χρόνου!".