Συνήθιζα να σκέφτομαι ότι όταν είμαστε νέοι χρειαζόμαστε υποστήριξη, ως ενήλικες υποστηρίζουμε τους εαυτούς μας, και καθώς ωριμάζουμε και φτάνουμε στην ωριμότητα, ίσως οι άλλοι να έχουν αυτό που έχουμε εμείς.

Αλλά ευτυχώς έχω μάθει πόσο ανόητο είναι αυτό.

Είμαι η Ντόρα. Ως βιολόγος, είμαι υπεύθυνη εργαστηρίου σε μια εταιρεία ιατρικών διαγνωστικών συσκευών στο Μόναχο της Γερμανίας, η οποία είναι ενσωματωμένη σε έναν από τους μεγαλύτερους κατασκευαστές εκτυπωτών στον κόσμο. Καθώς πρόκειται για μια διεθνή εταιρεία, έχω συναδέλφους πολλών διαφορετικών εθνικοτήτων. Ορισμένοι είναι πρόσφυγες από τον πόλεμο στην Ουκρανία και άλλοι από την Ισλανδία, ένα από τα ασφαλέστερα νησιά στον κόσμο. Όλοι τους έχουν έναν λόγο να προσφέρουν. Κάποιοι γνωρίζουν τι σημαίνει να στερείσαι, άλλοι έχουν μάθει τη φιλανθρωπία από μικρή ηλικία χάρη στην ισχυρή οικονομία της χώρας τους.

Μου έμαθαν πώς είναι να δίνεις.

Μια χρονιά, λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, μερικοί συνάδελφοί μου και εγώ πήγαμε να μοιράσουμε τρόφιμα σε ανθρώπους που είχαν ανάγκη. Σκέφτηκα ότι θα ήταν καλό να βοηθήσω, να προσφέρω λίγο. Αλλά δεν περίμενα πόσα θα έπαιρνα. Αυτό που είδα εκεί, άνθρωποι που ήταν άγνωστοι μεταξύ τους ένιωσαν πιο κοντά, τα καταθλιπτικά πρόσωπα φωτίστηκαν και άνοιξε ένας δίαυλος μεταξύ ανθρώπων που υπό άλλες συνθήκες δεν θα μιλούσαν ποτέ μεταξύ τους. Μια παράξενη ευτυχία εγκαταστάθηκε στον τόπο. Ήταν μαγικό. Αυτό που συνέβη εκεί δεν μπορούσε να ξεχαστεί. Ήταν μοιραίο. Σίγουρα για μένα και ποιος ξέρει για πόσους άλλους παρευρισκόμενους.

Αφού τελειώσαμε και κατευθύνθηκα προς το σπίτι, ένιωσα ένα πονεμένο κενό και ευχήθηκα να μην ήταν αργά το βράδυ και η διανομή των τροφίμων να διαρκούσε ακόμη περισσότερο.

Έτσι αποφάσισα ότι δεν ήθελα να κάνω τίποτα άλλο. Θέλω να βοηθάω τους άλλους παντού. Ωστόσο, δεν μπορώ και δεν θα επιλέξω ποιος θα λάβει βοήθεια. Υπάρχουν πάρα πολλές στερήσεις και πάρα πολλές οικονομικές ανισότητες στον κόσμο.

Επειδή ποτέ δεν μπόρεσα να σκέφτομαι μικρής κλίμακας, αποφάσισα να γίνω πιλότος που παραδίδει βοήθεια εκεί που χρειάζεται.

Θέλω να κάνω κάτι για τον κόσμο, να τον κάνω λίγο καλύτερο, να είμαι λίγο πιο αγαπητός, να γίνω ένας δίαυλος για την αγάπη που ρέει στον κόσμο, της οποίας δεν μπορεί ποτέ να υπάρχει αρκετή.

Στόχος μου είναι να δημιουργήσω ένα ίδρυμα που θα παραδίδει πακέτα βοήθειας με φορτηγό αεροπλάνο σε οποιοδήποτε σημείο του κόσμου.

Για να το κάνω αυτό, πρέπει να πάρω άδεια πιλότου. Για τη μεταφορά των δεμάτων, θα χρειαστώ ένα πολυκινητήριο αεροπλάνο. Η άδεια πιλότου θα κοστίσει περίπου 4 εκατομμύρια HUF (10.000€) και θα χρειαστούν 1,5-2 χρόνια για να την αποκτήσω. Τα μαθήματα είναι σοβαρά, οπότε έχω μειώσει τις ώρες εργασίας μου, πράγμα που σημαίνει μείωση του μισθού μου και εξάντληση των αποθεματικών μου. Για το λόγο αυτό χρειάζομαι υποστήριξη. Το υπάρχον αποθεματικό μου θα καλύψει τα έξοδά μου για 2 χρόνια με μισή απασχόληση.

Θα ήθελα να μπορέσω να πάρω επιδότηση για τα τέλη εκπαίδευσης πιλότου.

Το όνειρό μου είναι ότι μετά τον Ερυθρό Σταυρό, ο κόσμος θα γνωρίσει ένα άλλο σύμβολο που θα είναι πάντα εκεί για να βοηθήσει. Το σύμβολο του ιδρύματος θα είναι η λευκή πεταλούδα, λόγω του φαινομένου της πεταλούδας. Μια μικρή καλή πρόθεση μπορεί να έχει τεράστιο αντίκτυπο στις ζωές των άλλων στην άλλη άκρη του κόσμου. Η πεταλούδα πέταξε τα φτερά της σε μια διανομή τροφίμων στο Μόναχο και ποιος ξέρει πόσο μακριά θα φτάσει ο αντίκτυπός της...

Σας ευχαριστώ πολύ για όλη τη βοήθειά σας και σας εύχομαι την ίδια ευτυχία που είχα στη διανομή τροφίμων. Εύχομαι μια μέρα να μπορέσω να σας βοηθήσω.