Καλημέρα

Το όνομά μου είναι Andre.

Το κάνω αυτό για πρώτη φορά για να ζητήσω βοήθεια από άλλους ανθρώπους.

Έχω ζήσει στα Κανάρια Νησιά για πολλά χρόνια και εργάζομαι εκεί ως σερβιτόρος για περισσότερες από 230 ώρες το μήνα, 6 ημέρες την εβδομάδα.

Αγαπώ τη δουλειά μου και είμαι ικανοποιημένος. Παρόλο που ζω εδώ την αιώνια άνοιξη, μια συγκεκριμένη κατάσταση με κάνει να λυπάμαι και να σκέφτομαι.

Είμαι ένας 60χρονος Γερμανός (θα γίνω 60 τον Μάρτιο :-)) που δεν επέστρεψε ποτέ από τις διακοπές του στα Κανάρια Νησιά πριν από 24 χρόνια.

Από παιδί ήθελα πάντα να γίνω σερβιτόρος, κάτι που δεν άρεσε καθόλου στους γονείς μου.

Ως παιδί, φυσικά και ακούς τις συμβουλές των γονιών σου, οπότε πρώτα έψαξα για μια θέση μαθητείας και την ολοκλήρωσα με επιτυχία μετά από 3 χρόνια. Το 1984, υπήρχε ακόμη υποχρεωτική στρατιωτική θητεία και πέρασα 15 μήνες στην Bundeswehr.

Την ίδια ημέρα, αφού πληροφορήθηκα ότι ήμουν πλέον μαθητευόμενος και είχα περάσει τις εξετάσεις μου, παρουσιάστηκα αμέσως στο περιφερειακό γραφείο αντικατάστασης των ενόπλων δυνάμεων και ζήτησα να κληθώ αμέσως. Γιατί; Ήταν υποχρεωτική η στρατιωτική ή η πολιτική θητεία και είχα γράψει τόσες αιτήσεις και πάντα μου έλεγαν. Λυπάμαι, αλλά ψάχνουμε για άτομα που είναι διαθέσιμα στην Bundeswehr. Όταν απολύθηκα τιμητικά από τη στρατιωτική θητεία τον Οκτώβριο του 1985, μπόρεσα να διαχειριστώ την επαγγελματική μου κατάσταση. Στη συνέχεια πήγα στη δουλειά, όπως όλοι οι άλλοι, γνώρισα μια γυναίκα, παντρεύτηκα και γνώρισα κάποιον άλλο κατά τη διάρκεια του γάμου μου. (Ποτέ δεν είχα σκοπό να το κάνω αυτό, αλλά μετά από μερικούς μήνες ανακάλυψα ότι η γυναίκα μου με είχε απατήσει και μου είχε πει ψέματα. Ήταν αδιανόητο για μένα να υπάρχει κάτι τέτοιο. Ακούγεται ασυνήθιστο στην εποχή μας, αλλά συνέβη. (Οι γονείς μου ήταν παντρεμένοι για σχεδόν 60 χρόνια και όταν το βιώνεις αυτό από νεαρή ηλικία, δεν σκέφτεσαι τη μοιχεία ή άλλες κακές συζυγικές εμπειρίες). Εντάξει, πήρα διαζύγιο και έζησα τη ζωή μου. Συνέχισα την εκπαίδευσή μου και με την πάροδο του χρόνου ολοκλήρωσα 3 πιστοποιητικά τεχνίτη, 2 κρατικές εξετάσεις και έγινα επίσης λέκτορας και δάσκαλος. Δεν είχα κακές εμπειρίες μέχρι τα 24 μου χρόνια. Πρέπει να παραδεχτώ ειλικρινά ότι είχα μια υπέροχη παιδική ηλικία και πάντα προστατεύονταν από τους γονείς μου και ποτέ δεν είχα κακές ή κακές σκέψεις. Έζησα τη ζωή μου και δυστυχώς χρειάστηκε να συνειδητοποιήσω ότι ο κόσμος δεν είναι τόσο ρόδινος και τίμιος όσο με δίδαξαν. Αυτό και πολλά άλλα, συμπεριλαμβανομένης της επαγγελματικής μου σταδιοδρομίας, με έκαναν να ωριμάσω. (Δεν είμαι ακόμα ενήλικας σήμερα, σχεδόν 60 ετών, αλλά ξέρω τι είναι σημαντικό). Πιο πρόσφατα, εργάστηκα για πολλά χρόνια στο δημόσιο πυροσβεστικό σώμα ως γιατρός έκτακτης ανάγκης και εκπαιδευτής. Με τη νέα μου αγάπη πέταξα για πρώτη φορά τη δεκαετία του '90. Για τη Γκραν Κανάρια. Ερωτεύτηκα το νησί τόσο πολύ που πετούσα εκεί 3-5 φορές το χρόνο. Με τα χρόνια, βέβαια, γνώρισα πολλούς ανθρώπους στην Ισπανία. Πέταξα επίσης στη Γκραν Κανάρια στις 7 Μαρτίου 2001, αλλά ως άτομο που ήταν μόνο του. Ήμουν εκεί για 3 ημέρες και μου ζήτησαν να βοηθήσω σε ένα μπαρ για 3 ημέρες. Θεέ μου, σκέφτηκα, δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Ποτέ δεν είχα κουβαλήσει δίσκο ή δεν είχα ξανακοντάρει μπύρα, πόσο μάλλον να φτιάξω κοκτέιλ. Αλλά συμφώνησα και πέρασα τόσο καλά και απολαυστικά που οι 3 ημέρες έχουν πλέον μετατραπεί σε 24 χρόνια τον Μάρτιο. Είμαι ακόμα στην Ισπανία. Ωστόσο, έχω αλλάξει το νησί. Κατάφερα να ζήσω το παιδικό μου όνειρο ως σερβιτόρος. Μέχρι σήμερα. :-)

Ήταν και εξακολουθεί να είναι μια υπέροχη στιγμή εδώ. Αλλά δεν ήξερα τόσο πόνο και δυστυχία πριν και άρχισα να είμαι εκεί για τους άλλους ανθρώπους, όπως ακριβώς στη Γερμανία όταν ακόμα εργαζόμουν στη διάσωση. Όταν δούλευα στην υπηρεσία ασθενοφόρων, είδα πολλά με τα χρόνια και επίσης πώς τα πήγαιναν οι συγγενείς ή οι ασθενείς, πράγμα που με έκανε να σκέφτομαι διαφορετικά και ήμουν ήδη πολύ κοινωνικά σκεπτόμενος τότε.

Ο εθελοντισμός ή το να είμαι εκεί για τους συνανθρώπους μου δεν ήταν ποτέ πρόβλημα, αντίθετα, μου έδινε ένα υπέροχο συναίσθημα να κάνω κάτι καλό για τους άλλους που δεν θα μπορούσα να κάνω μόνη μου.

Απλά μου αρέσει να δίνω κάτι πίσω στους ανθρώπους.

Νομίζω ότι αυτά που έγραψα σας δίνουν μια μικρή εντύπωση για μένα ως άτομο.

Θα μπορούσα να γράψω πολλά περισσότερα, αλλά αυτό θα ξεπερνούσε το πλαίσιο αυτού του άρθρου.

Γι' αυτό μπαίνω στο θέμα τώρα.

Τα πάντα εδώ είναι διαφορετικά από αυτά που είχα συνηθίσει στη Γερμανία.

Εδώ πρέπει να δουλεύεις (πράγμα που κάνω πάντα) για να ζήσεις ή να επιβιώσεις. Δεν ήταν εύκολο στην αρχή επειδή ήμουν ή είμαι επίσης ξένος. Χωρίς δουλειά, χωρίς χρήματα από το κράτος, χωρίς υποστήριξη, απλά τίποτα. Εν τω μεταξύ, παίρνεις κάτι από το κράτος που δεν είναι αρκετό.

Είδα πόσοι άνθρωποι ζούσαν στα όρια εδώ και κοιμόντουσαν ακόμα και στους δρόμους ή στην παραλία, χωρίς νερό και χωρίς να έχουν να φάνε. Φυσικά, πολλά έχουν βελτιωθεί μέχρι το 2025. Ωστόσο, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που δεν μπορούν να τα καταφέρουν μόνοι τους ή δεν έχουν βοήθεια από κανέναν. Έτσι άρχισα να είμαι εκεί για τους ανθρώπους και έκανα αυτό που μπορώ να κάνω ακόμα και σήμερα.

Για παράδειγμα, μοίραζα φαγητό στους άστεγους μετά τη δουλειά, το οποίο το εστιατόριο ή η καφετέρια είχε πετάξει μετά τη δουλειά. Πονάει η ψυχή μου όταν βλέπω ανθρώπους που δεν έχουν τίποτα, ούτε καν ένα σάντουιτς ή κάτι να πιουν, το οποίο πετιέται εδώ. Το κάνω αυτό ακόμα και σήμερα και θα συνεχίσω να το κάνω όσο ο Θεός μου δίνει τη δύναμη.

Τώρα μου ήρθε η ιδέα να δημιουργήσω μια ιστοσελίδα (αγγελίες, αγορά και πώληση), ώστε και οι άνθρωποι που δεν έχουν διαδίκτυο να μπορούν να πουλήσουν πράγματα που έχουν κατατεθεί σε μένα και στη συνέχεια να τα προωθήσω σε ενδιαφερόμενους και να τακτοποιήσω τους λογαριασμούς με τους πωλητές. Αυτό λειτουργεί πολύ καλά.

Ωστόσο, έχω ξεμείνει από χώρο και θα ήθελα να ανοίξω ένα μικρό κατάστημα όπου οι άνθρωποι θα μπορούν να πηγαίνουν και να παίρνουν πράγματα, ρούχα, τρόφιμα, ποτά ή πράγματα για την καθημερινή ζωή. Δωρεάν. Επίσης, βοήθεια με επισκέψεις στις αρχές ή βοήθεια με την εύρεση στέγης, καταθέσεις, αντίγραφα, συμβουλές.... και ούτω καθεξής.

Έχω πετύχει όλα όσα ήθελα στη ζωή μου και μπορώ να καλύψω τα έξοδά μου. Δεν χρειάζομαι πολλά περισσότερα για τον εαυτό μου. Η ικανοποίηση και η ικανοποίησή μου είναι πλέον πιο εφικτές για άλλους από ό,τι πριν.

Αν με στηρίζετε, δεν μπορώ να δώσω πολλά πίσω.

Μπορώ να σας προσφέρω ως υποστηρικτή δωρεάν απεριόριστη διαφήμιση στην ιστοσελίδα μου.

Ένα ποσοστό των χρημάτων από την επιχείρηση θα πηγαίνει σε ανθρώπους που δεν μπορούν να τα καταφέρουν μόνοι τους. Τα δωρεά αντικείμενα θα δοθούν 100% σε όσους έχουν ανάγκη, ό,τι κι αν είναι αυτό.

Θα ανακοινώσω την επιτυχία στην ιστοσελίδα μου όταν θα είναι έτοιμη και καλώ κάθε υποστηρικτή να διαβάσει γι' αυτό ή ακόμα και να επισκεφτεί εδώ αν είναι δυνατόν, ώστε να μπορεί να δει τι συμβαίνει.

Μπορείτε επίσης να μου στέλνετε δωρεές σε είδος. Αυτές θα τοποθετηθούν στην ιστοσελίδα και θα πωληθούν. Τα χρήματα επενδύονται και ωφελούν ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Όλα είναι κατανοητά.

Σας ευχαριστώ για την υπομονή σας να διαβάσετε μέχρι εδώ και ανυπομονώ να συνεργαστώ μαζί σας για να κάνουμε τη διαφορά.

Σας ευχαριστώ πολύ και με τους καλύτερους χαιρετισμούς

Andre

Μπορείτε να διαβάσετε για το ποσοστό φτώχειας εδώ

https://teneriffa-heute.info/kanaren-armutsquote-weiterhin-an-der-spitze-spaniens