Το όνομά μου είναι Άλεξ και απευθύνομαι με βαθιά ευπάθεια και ελπίδα. Αυτή τη στιγμή είμαι ανάπηρος, καθηλωμένος στο σπίτι και παγιδευμένος σε έναν καθημερινό εφιάλτη που προκαλείται από μια σοβαρή νευρολογική πάθηση που ονομάζεται ακαθησία - μιασκληρή και παρεξηγημένη αντίδραση στα φάρμακα που προκαλεί συνεχή εσωτερικά βασανιστήρια, ταραχή και φόβο. Δεν είναι άγχος. Δεν είναι ανησυχία. Είναι βασανιστήριο.

Αυτό ξεκίνησε αφού έλαβα γενική αναισθησία σε συνδυασμό με το αντιβιοτικό Tavanic (λεβοφλοξασίνη), ακολουθούμενη από μια μακρά σειρά ψυχιατρικών φαρμάκων που επιδείνωσαν την κατάστασή μου. Εμπιστευόμουν τους γιατρούς, αλλά πολλοί απέτυχαν να αναγνωρίσουν τι συνέβαινε. Χορήγησαν περισσότερα φάρμακα, συμπεριλαμβανομένων αντιψυχωσικών και αντικαταθλιπτικών, τα οποία χειροτέρεψαν τα πάντα. Όταν παραπονιόμουν για αφόρητα συμπτώματα, με απέρριπταν ή έκαναν λάθος διάγνωση. Μου είπαν ότι ήταν απλώς γενικευμένο άγχος ή μείζων υποτροπιάζουσα κατάθλιψη. Η αλήθεια είναι ότι το νευρικό μου σύστημα βρίσκεται σε χάος και με άφησαν να επιβιώσω μόνη μου.

Αυτή τη στιγμή παίρνω μια βενζοδιαζεπίνη, ένα αντικαταθλιπτικό και μια μικρή δόση αντιψυχωσικού που προσπαθώ να μειώσω, αλλά αυτά τα φάρμακα προκαλούν παράδοξες αντιδράσεις -επιδεινώνουν την κατάστασή μου αντί να βοηθούν. Κάθε μείωση είναι μια μάχη. Ζω στη Ρουμανία, όπου οι πόροι και η ευαισθητοποίηση σχετικά με την ακαθισία είναι εξαιρετικά περιορισμένες. Οι γιατροί έχουν ξεμείνει από ιδέες. Έχω αφεθεί να παίρνω τις δικές μου αποφάσεις, ενώ παλεύω με τα αδυσώπητα συμπτώματα κάθε δευτερόλεπτο της ημέρας.

Εν τω μεταξύ, έχασα το σπίτι μου, τη δουλειά μου, τους φίλους μου, την ικανότητα να αυτοεξυπηρετούμαι, να οδηγώ και ό,τι θυμίζει φυσιολογική ζωή.

Δεν μπορώ να εργαστώ. Δεν έχω εισόδημα. Με το ζόρι επιβιώνω.

Παρόλα αυτά, παλεύω να μειώσω τα φάρμακα, να θεραπεύσω το νευρικό μου σύστημα και να ξαναχτίσω τη ζωή μου σιγά σιγά. Αλλά η θεραπεία και η επανεκκίνηση της ζωής από αυτή την κατάσταση απαιτεί χρόνο, υποστήριξη και συμπόνια.

Ζητώ δωρεές για να καλύψω τα βασικά έξοδα διαβίωσης (φαγητό, ηλεκτρικό ρεύμα, διαδίκτυο) και τελικά τα ιατρικά έξοδα που μπορεί να με βοηθήσουν να ανακάμψω. Οποιαδήποτε υποστήριξη μπορείτε να δώσετε θα μου επιτρέψει να αναπνεύσω λίγο και να μειώσω το άγχος που επιδεινώνει τα συμπτώματά μου.

Έχω νοσηλευτεί 3 φορές τα τελευταία χρόνια και κάθε φορά έβγαινα χειρότερα από ό,τι έμπαινα. Θα μοιραστώ μαζί σας μερικά από τα ιατρικά έγγραφα που απέτυχαν να αναγνωρίσουν αυτό που αντιμετωπίζω και ένα ηλεκτροεγκεφαλογράφημα που δείχνει μη φυσιολογικά εγκεφαλικά κύματα ειδικά για μια εγκεφαλική βλάβη.

Αν δεν μπορείτε να κάνετε δωρεά, το να μοιραστείτε αυτό σημαίνει τα πάντα για μένα.

Σας ευχαριστώ για την ανάγνωση. Σας ευχαριστώ που νοιάζεστε. Μπορεί να βοηθήσετε να σωθεί μια ζωή.