Χρόνια με προβλήματα υγείας, σοβαρές ιατρικές παθήσεις και άγχος, και παρόλα αυτά δουλέψαμε πολύ σκληρά για να έχουμε μια όσο το δυνατόν καλύτερη ζωή. Δυστυχώς, στη σημερινή οικονομία δεν μπορέσαμε να πετύχουμε τον στόχο μας να έχουμε το δικό μας, ιδιωτικό, κομμάτι ευτυχίας και χαράς. Ένα σπίτι!

Ο σύζυγός μου (44 ετών) μετακόμισε σε χώρες για να είναι μαζί μου (31 ετών) όπου δεν μιλάει τη γλώσσα και δεν καταλαβαίνει την κουλτούρα, με έκανε τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο στον πλανήτη, και στη συνέχεια έπαθε εγκεφαλικό 2 μήνες μετά την ημέρα του γάμου μας, έχασε τη δουλειά του, δεν πληρώθηκε. Οι τρομακτικές μέρες που ακολουθούσαν ήταν γεμάτες από γνήσιο φόβο, θλίψη, αλλά και ελπίδα, ενώ παράλληλα ήμασταν εγκλωβισμένοι σε έναν βρόγχο υπαρξιακής κρίσης. Το Covid συνέβη, δεν είχαμε δουλειά, συντηρούμασταν με έναν μισθό, συμπεριλαμβανομένης της υποστήριξης των γονιών μου, πολλά χρέη, καμία διέξοδος. Από τότε είναι ένας αγώνας.

Μέχρι σήμερα δεν είμαστε σε θέση να σταθούμε σταθερά στα 2 πόδια μας. Λένε ότι δεν είσαι αδύναμος αν ζητήσεις βοήθεια, οπότε είπαμε να το δοκιμάσουμε.

Στρεφόμαστε ο ένας στον άλλον για αγάπη και υποστήριξη, αλλά θα θέλαμε να χτίσουμε κάτι που μπορούμε να καλλιεργήσουμε μαζί και να ζήσουμε το όνειρό μας.

Σας ευχαριστούμε εκ των προτέρων!