Γεια σε όλους. Είμαι συνταξιούχος που μετά από 14 χρόνια σχέσης με μια γυναίκα, με πέταξαν έξω από το σπίτι σαν σκουπίδι. Δεν έχω κάνει κακό σε κανέναν στη ζωή μου και ακόμα λιγότερο στην οικογένειά μου. Τον Οκτώβριο του τρέχοντος έτους η σύντροφός μου μου ανακοίνωσε ότι δεν με αγαπάει και θέλει να φτιάξει τη ζωή της με κάποιον άλλο και εγώ θα μετακόμιζα. Το έκανα. Δεν αγωνίστηκα για εκείνη γιατί ήταν καταδικασμένο να αποτύχει. Έμεινα μόνη μου. Χωρίς σπίτι , έφυγα με σακούλες γεμάτες ρούχα. Άφησα το σπίτι, το αυτοκίνητο, όλα όσα είχα δουλέψει. Τώρα δεν έχω χρήματα ούτε για τις βασικές ανάγκες, μου λείπει ακόμα και το ψωμί. Η σύνταξη που λαμβάνω είναι 1950 PLN. Από τα οποία τα 1.200 πηγαίνουν για να νοικιάσω ένα διαμέρισμα, μάλλον ένα υπόγειο. Η καρδιά μου έχει ήδη σπάσει αρκετές φορές από τη θλίψη, τον πόνο από το πώς μπορεί κάποιος να φέρεται σε κάποιον που φρόντιζε την οικογένεια, το σπίτι για αρκετά χρόνια. Ποτέ δεν έδωσα λόγο για απιστία, ποτέ δεν έκανα κατάχρηση αλκοόλ. Ήμουν, προσπάθησα να είμαι καλός πατέρας , σύντροφος. Πατέρας γιατί έχουμε ένα παιδί μαζί, μια κόρη που έκλεισε τα 13 στις 30 Νοεμβρίου. Το παιδί έκλαιγε όταν η μητέρα της με πέταξε έξω από το σπίτι. Με πλήγωσε τόσο πολύ, ήμουν τόσο αδύναμος. Εκείνα τα χρόνια για την οικογένειά μου έβγαλα χρήματα από τις τράπεζες για να ανακαινίσω το σπίτι που ζούσαμε. Το σπίτι έμεινε για τον σύντροφό μου και τα χρέη έμειναν για μένα. Μέσα σε όλα αυτά προσπάθησα να αυτοκτονήσω, χάρη στον εργοδότη μου απέφυγα τον θάνατο. Τώρα ξέρω ότι αυτή ήταν μια πολύ ανόητη λύση. Δυστυχώς, μετά από λίγο καιρό αποδείχθηκε ότι έχασα και τη δουλειά μου, γιατί δυστυχώς είμαι σε καθεστώς απόλυσης. Τώρα δεν μπορώ να τα βάλω όλα μαζί και, επιπλέον, το διαμέρισμα που νοίκιασα αποδείχθηκε πολύ ακριβό για τον ιδιοκτήτη. Και πάλι μου έρχονται στο μυαλό ηλίθιες σκέψεις. Ξέρω ότι αυτά τα χρήματα δεν θα ξαναφτιάξουν την οικογένειά μου, δεν θα αγοράσω διαμέρισμα, αλλά θα μου επέτρεπαν να μειώσω τα χρέη μου . Ίσως και να με βοηθούσαν να σταθώ ξανά στα πόδια μου. Δεν μπορώ να το κάνω αυτό μόνος μου. Είμαι ένας πολύτιμος άνθρωπος τόσο πολύ που δεν μπορώ να τα καταφέρω χωρίς βοήθεια. Ζητώ από όλους όσους θα ήθελαν και έχουν καρδιά να με βοηθήσουν. Φοβάμαι ότι αν κανείς δεν μου δώσει χείρα βοηθείας θα καταλήξω άσχημα. Και θα ήθελα να ζήσω και να με χρειάζεται κάποιος άλλος.