Witam wszystkich. Jestem rencista który po 14 latach związku z kobietą został wyrzucony z domu jak śmieć. Nikomu nie zrobiłem w życiu krzywdy a tym bardziej rodzinie. W październiku tego roku moja partnerka oznajmiła że mnie nie kocha i chce ułożyć sobie życie z kimś innym a ja mam się wyprowadzić. Zrobiłem to. Nie walcząc o nią bo było to skazane na niepowodzenie. Zostałem sam. Bez domu , wyszedłem z workami z ciuchami. Zostawiłem jest dom, samochód wszystko na co pracowałem . Teraz nie mam nawet na podstawowe potrzeby, brakuje mi nawet na chleb. Renta która otrzymuje to 1950 PLN. Z czego 1200 idzie na wynajem mieszkania, raczej piwnicy. Serce mi już kilkukrotnie pękło z żalu, bólu z tego jak można potraktować kogoś kto dbał o rodzinę, o dom przez kilkanaście lat. Nigdy nie dałem powodu zdrady, nigdy nie nadużywałem alkoholu. Byłem, starałem się być dobrym ojcem , partnerem. Ojcem bo mamy wspólne dziecko, córkę która 30 listopada skończyła 13 lat. Dziecko płakało jak mama wyrzucała mnie z domu. To tak bolało mnie, taki byłem bezsilny. Przez te lata na rodzinę zasłużyłem się w bankach by wyremontować dom w którym mieszkaliśmy. Dom został dla partnerki a długi dla mnie. Przez to wszystko próbowałem odebrać sobie życie, dzięki mojemu pracodawcy uniknąłem śmierci. Teraz wiem że było to bardzo głupie rozwiązanie. Niestety po jakimś czasie okazało się że i pracę też straciłem bo niestety jestem na zwolnieniu. Teraz nie umiem się z tym wszystkim pozbierać a dodatkowo wynajęte mieszkanie okazało się że będę musiał opuścić bo za duże koszty dla właściciela. I znów myśli głupie do głowy przychodzą. Wiem że te pieniążki nie odbudują mojej rodziny, nie kupię mieszkania ale pozwoliły by na zredukowanie długów . Może nawet postawiłby mnie na nogi. Sam sobie z tym nie poradzę. Jestem wartościowym człowiekiem tyle że bez pomocy nie dam rady. Proszę wszystkich którzy chcieliby i mają serce o pomoc. Boje się że jak nikt mi pomocnej dłoni nie poda skończę źle. A chciałbym żyć i być jeszcze komuś potrzebny.