Η ηλεκτρονική μουσική είναι αρχιτεκτονική του χρόνου: χτίζει, διαστρωματώνει, διαμορφώνει. Δουλεύει με συχνότητες, χώρους, μορφές.

Στην τρίτη έκδοση του Hamletsynthesized, αυτή η διαίσθηση επεκτείνεται και μεταφράζεται σε μια κεντρική μεταφορά: τη γεωμετρία. Δεν νοείται ως μαθηματική αυστηρότητα, αλλά ως ένας ευαίσθητος χάρτης εντάσεων, σχέσεων, δομών. Τα γεωμετρικά σχήματα γίνονται έτσι ζωντανά σύμβολα, ικανά να αφηγηθούν την ουσία κάθε ημέρας του φεστιβάλ, αντανακλώντας τις ηχητικές ποιότητες, την κοινωνική δυναμική, τις συναισθηματικές ατμόσφαιρες που θα χτίσει κάθε εκδήλωση.

Ανοιχτότητα, μοίρασμα, συνέχεια.

Ο κύκλος είναι το σχήμα της τελετουργίας, της συλλογικής ακρόασης, της κυκλικής φύσης που συνδέει το παρελθόν με το παρόν. Είναι μια μορφή που ενώνει χωρίς ιεραρχίες, και αντιπροσωπεύει την πρώτη βραδιά του φεστιβάλ, που σχεδιάστηκε ως μια ευχάριστη στιγμή: μια επίσκεψη στο μουσείο και δύο παραστάσεις που αλληλοσυμπληρώνονται. Μια στρογγυλή κίνηση, που καλωσορίζει και εισάγει.

Ένταση, ορμή, ρυθμός.

Το τρίγωνο είναι ένα δυναμικό σχήμα, φτιαγμένο από ασταθή ισορροπία, από κορυφές που δείχνουν προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Είναι ιδανικό για να αφηγηθεί τη δεύτερη ημέρα, με επίκεντρο την παλλόμενη ενέργεια των ζωντανών παραστάσεων και της χορευτικής, house και techno μουσικής. Τρεις γωνίες ως τρία ισχυρά σημεία: κοινό, καλλιτέχνης και χώρος. Ο ρυθμός είναι μια κινούμενη γεωμετρία.

Αρθρωτότητα, πολυπλοκότητα, συλλογική αρμονία.

Το εξάγωνο είναι ένα σχήμα που επαναλαμβάνεται στη φύση για τη δημιουργία λειτουργικών και ανοιχτών δομών, όπως στις κηρήθρες των μελισσών. Συμβολίζει τον πλούτο της ποικιλομορφίας που βρίσκει μια τάξη. Η ημέρα της Κυριακής είναι ακριβώς αυτό: μιαπολυφωνική ανθολογία ήχων, συναντήσεις, διαλέξεις, όργανα προς εξερεύνηση, μια αγορά και μια μεγάλη τελική παράσταση. Μια χορωδιακή, σπονδυλωτή, χωρίς αποκλεισμούς ημέρα.

Αρμονική αποσύνδεση, ποιητικό άνοιγμα.

Το πεντάγωνο είναι το σχήμα που αποφεύγει την τέλεια συμμετρία, αλλά παραμένει κεντραρισμένο. Ακανόνιστο, υπαινικτικό, σύμβολο της οπτικής έκθεσης που συνοδεύει το φεστιβάλ: ένα μέρος όπου η αντίληψη, η εικόνα και ο ήχος διασταυρώνονται χωρίς να θέλουν να συμπέσουν, αφήνοντας χώρο για τη διαίσθηση και την αισθητηριακή ασάφεια.