Ο αθλητισμός δεν είναι μόνο ανταγωνισμός, είναι συναίσθημα, μοίρασμα, ελευθερία. Τι συμβαίνει όμως όταν κάποιος, λόγω φυσικών εμποδίων, δεν μπορεί να το βιώσει πλήρως; Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο δημιουργήθηκε το Marika Project, μια πρωτοβουλία που έχει ως στόχο να σπάσει αυτά τα όρια και να κάνει το τρέξιμο προσιτό σε όλους, χωρίς αποκλεισμούς.

Όλα ξεκίνησαν τον Οκτώβριο του 2024, όταν η Marika, μια 27χρονη κοπέλα με σπαστική δυστονική τετραπάρεση, εμφανίστηκε στη γραμμή εκκίνησης ενός αγώνα τρεξίματος. Ξανθά μαλλιά, μεγάλα μάτια και ένα χαμόγελο νικητή. Υπήρχε όμως ένα πρόβλημα: το αναπηρικό της αμαξίδιο δεν ήταν κατάλληλο για τέτοιου είδους διαδρομές. Παρά τις κράμπες και τις δυσκολίες, η Marika δεν το έβαλε κάτω. Πάλεψε, χαμογέλασε, έσφιξε τα δόντια της σε όλη τη διαδρομή μέχρι τη γραμμή του τερματισμού. Και μετά, με αφοπλιστική απλότητα, είπε: "Λυπάμαι, θα ήθελα να κάνω περισσότερα".

Αυτά τα λόγια χτύπησαν κατευθείαν στην καρδιά όσων τη συνόδευσαν σε αυτή την πρόκληση, της Angela G.. Δεν ήταν εκείνη που έπρεπε να κάνει περισσότερα, αλλά εκείνη που μπορούσε να τη βοηθήσει να ζήσει τον αγώνα με τον σωστό τρόπο. Έτσι, το Marika Project γεννήθηκε από μια ιδέα της Angela: να συγκεντρώσει χρήματα για την αγορά ενός ειδικού αναπηρικού αμαξιδίου για αθλητές με αναπηρία, ώστε όποιος θέλει να βιώσει τη χαρά του τρεξίματος να μπορεί να το κάνει, χωρίς εμπόδια.

Αλλά υπάρχουν και άλλα. Όταν η Marika προσεγγίστηκε για την αγορά ενός αναπηρικού αμαξιδίου για εκείνη, εκείνη απάντησε: "Είχα ήδη αυτή την ευκαιρία. Θέλω αυτό το αναπηρικό αμαξίδιο να είναι για όλους εκείνους που δεν είχαν ακόμη τη δυνατότητα να το δοκιμάσουν". Ένα ισχυρό μήνυμα, το οποίο μετατρέπει αυτό το έργο σε κάτι ακόμη μεγαλύτερο: ένα σύμβολο της ένταξης και των ίσων ευκαιριών.

Τώρα εναπόκειται σε όλους μας να κάνουμε το καθήκον μας. Μια μικρή συνεισφορά είναι αρκετή για να δώσει μεγάλη ώθηση σε αυτό το όνειρο. Κάθε δωρεά είναι ένα ακόμη βήμα προς έναν στόχο που δεν έχει εμπόδια.