Γεια σας, είμαι ο Ιβάν Κόβατς. Γεννήθηκα τη δεκαετία του '80, πράγμα που σημαίνει ότι τώρα βρίσκομαι στην ηλικία που αρχίζεις να ενδιαφέρεσαι περισσότερο για διαφημίσεις συμπληρωμάτων βιταμινών, προβιοτικών και ορθοπεδικών στρωμάτων παρά για το ποδόσφαιρο.

Ακριβώς τη στιγμή που νόμιζα ότι είχα συμβιβαστεί με το γεγονός ότι η πιο τρελή μου διαδρομή τελευταία ήταν στο Κάουφλαντ, μου γεννήθηκε μια ιδέα. Μια μοτοσικλέτα. Φυσικά.

Όχι, δεν σκοπεύω να γίνω γκουρού των μοτοσικλετιστών. Δεν πρόκειται να κάνω τατουάζ με φλόγα ή δερμάτινο μπουφάν με νεκροκεφαλή. Τίποτα το σκληροπυρηνικό. Θέλω απλώς μια μοτοσικλέτα. Τίποτα ακριβό, έως 4000 ευρώ, απλώς για πλάκα. Για την ψυχή. Για λίγη αίσθηση του "ζωντανεύω".

Γιατί ρεαλιστικά, όλοι έχουμε κάποια μικρή ευχή που δεν έγινε ποτέ πραγματικότητα. Η δική μου έχει δύο ρόδες, τη μυρωδιά της βενζίνης και έναν ήχο που βάζει τις ανησυχίες στην όπισθεν.

Ξέρω ότι υπάρχουν πιο σημαντικά πράγματα. Κανένα δράμα αν δεν μπορείς να βοηθήσεις.

Αλλά αν αυτή η κρίση μου (συγγνώμη, δεύτερη εφηβεία) σε κάνει να χαμογελάς ή να νιώθεις συμπόνια, και θέλεις να με βοηθήσεις να πετύχω αυτό το μικρό, αλλά μεγάλο πράγμα για μένα, σε ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου. Αν όχι, δεν πειράζει. Έλυσα την ακμή μου μόνη μου, θα λύσω και αυτό.

Ευχαριστώ που διαβάσατε. Και αν το μοιραστείτε, θα έχετε μια βόλτα με μοτοσικλέτα.