Witam,

Wszystko zaczęło się jak w większości przypadków - niepozornie i nagle.

W maju tego roku zauważyłam u mojego 4-letniego kota Snickersa zmniejszony apetyt, mniejszą aktywność fizyczną, wahania wagi i nadmierne ślinienie się.

Po konsultacji z weterynarzem ustalono, że źródłem tych zachowań był odnawiający się problem z kamieniem nazębnym, z którym kot zmagał się już wcześniej i przeszedł już 2 zabiegi stomatologiczne. W lipcu, po trzecim zabiegu, Snickers stracił wszystkie zęby.

Choć okres gojenia rany był długi, jego stan nieco się poprawił, ale nie odzyskał pełnej sprawności.

Niechętnie jadł i coraz bardziej zauważalne stawały się u niego zaburzenia równowagi.

Wcześniej żadne wysokości nie były mu straszne, ale nagle zaczął źle oceniać wysokość i odległość do celu i przestał skakać.

Snickers był wojownikiem od najmłodszych lat z rozległą historią zdrowia. Podejrzewano u niego chłoniaka, gdy nie miał jeszcze nawet roku. Okazało się jednak, że miał kaliciwirusa.

Weterynarze byli pod wrażeniem tego, jak ten mały urwis dzielnie walczył o życie, ponieważ początkowo ocenili jego stan zdrowia jako bardzo zły i powiedziano mi, że powinienem przygotować się na jego odejście na drugą stronę tęczy.

Nie poddaliśmy się i wyszliśmy z tego, ale przed nami kolejna bitwa.

Niestety, jestem obecnie w trudnym okresie mojego życia, w którym zmagam się również z ogromnym obciążeniem psychicznym i finansowym związanym z moją osobistą sytuacją zdrowotną.

Dotychczasowe badania i wizyty u różnych specjalistów w celu prawidłowego zdiagnozowania choroby Snickersa pochłonęły wszystkie moje oszczędności.

Oczywiście nie żałuję tych pieniędzy, jak również jestem zdeterminowana podjąć wszelkie próby uratowania mojego kota.

Bardzo proszę o wsparcie.