Witam, mam na imię Paulina, mam 29 lat i moim największym skarbem jest mój 3 letni synek Adam. Piszę do Państwa z ogromną prośbą o pomoc w trudnym dla mnie okresie.

Moje problemy zaczęły się, gdy wróciłam do Polski i zaszłam w ciążę. W trudnych chwilach, kiedy najbardziej potrzebowałam wsparcia, moja rodzina odwróciła się ode mnie, a mąż zamiast mnie wspierać, zaczął prowadzić destrukcyjny tryb życia. Jego przemoc, zdrady i kradzieże doprowadziły mnie do skrajnej rozpaczy. W obliczu tego, co działo się w naszym domu, podjęłam trudną decyzję o odejściu, aby zapewnić Adamowi bezpieczne i spokojne życie.

Choć pracuję na pełen etat, moje zarobki nie wystarczają na opłacenie czynszu, przedszkola dla Adama i spłatę długów, które narosły z biegiem czasu. Żyję w ciągłym stresie, często chodzę głodna, a moim jedynym celem stało się stworzenie lepszego jutra dla mojego syna.

Szukając pomocy zgłosiłam sprawę na policję, ale postępowanie zostało umorzone z powodu braku dowodów. Zawiodłam się na systemie wsparcia, który nie zauważył mojej sytuacji, mimo że starałam się walczyć o lepsze jutro dla siebie i Adama. Mój stan psychiczny znacznie się pogorszył - zdiagnozowano u mnie głęboką depresję i stany lękowe, które wpływają na moje codzienne funkcjonowanie. Zamknęłam się w domu, boję się ludzi, ale wiem, że muszę walczyć o dobro mojego dziecka.

Dziś zwracam się do Was z prośbą o pomoc. Wstydzę się prosić, ale nie mam innego wyjścia. Potrzebuję wsparcia, aby uniezależnić się finansowo od męża, spłacić długi i zapewnić Adamowi spokojne i bezpieczne życie. Każda, nawet najmniejsza kwota będzie dla nas ogromnym wsparciem i pomoże mi w walce o lepsze jutro.

Dziękuję za każdą pomoc i wsparcie, które otrzymuję. Adam jest moją największą radością i motywacją do życia i zrobię wszystko, aby nigdy nie stracić go z oczu.

Z wdzięcznością,

Paulina