Mam 42 lata i od 27 lat zmagam się z uogólnionymi zaburzeniami lękowymi, zespołem lęku napadowego, zespołem stresu pourazowego, niektórych rzeczy nie powinno się nawet doświadczać ani widzieć, im jestem starszy, tym gorzej PTSD to długa droga, ale nie poddaję się i nie użalam się nad sobą, mam piękną córkę w wieku 22 lat. Mam swojego lekarza i terapię ale jedyne co jest dla mnie nieosiągalne to moje górne zęby których nie mam , 10 lat temu poprosiłem dentystę o ich wyrwanie nie byłem w stanie znieść naprawy , w tamtym czasie nie wychodziłem z domu przez dwa lata leżałem w łóżku i walczyłem każdego dnia nie mogłem oddychać myślałem że się duszę non stop , że będę miał zawał itp. To typowe objawy zaburzeń lękowych. Dostałem protezy górnego podniebienia, które nadal mam, nie pasują, nie jem z nimi, więc trzymam je w szufladzie. Moje dolne zęby też są złe, kupiłem trochę plastiku przez Internet, aby je skleić. Mój stan poprawił się przez lata uczenia się, jak żyć z zaburzeniem. Nie będę kłamać, trudno mi to powiedzieć, ale były miesiące, kiedy nie obchodziło mnie, czy umyłem lub umyłem zęby. Teraz gdy jest już lepiej mam problem z pracą nigdzie nie przyjmą cię bez zębów nawet gdybym miał wyższe kwalifikacje jedyne miejsce gdzie mnie przyjmą to sprzątanie lub myjnia samochodowa,to frustrujące jestem jeszcze młodym człowiekiem ale zęby są wizytówką człowieka.Nie stać mnie na pójście do kliniki i zrobienie sobie zębów na raty. Mogę załączyć zdjęcia i zgłosić,że powyższe zaburzenia to rzeczywiście to co mam. Byłabym niesamowicie wdzięczna za jakiekolwiek wsparcie tak bardzo chcę się zaangażować w życie społeczne,ale to mnie powstrzymuje