Lata problemów zdrowotnych, poważnych schorzeń i stresu, a my wciąż ciężko pracowaliśmy, aby mieć jak najlepsze życie. Niestety, w dzisiejszej gospodarce nie byliśmy w stanie osiągnąć naszego celu, jakim było posiadanie własnego, prywatnego kawałka szczęścia i radości. Dom!

Mój mąż (44 lata) przeprowadził się do innego kraju, aby być ze mną (31 lat), gdzie nie zna języka i nie rozumie kultury, uczynił mnie najszczęśliwszą osobą na świecie, a następnie 2 miesiące po naszym ślubie dostał udaru mózgu, stracił pracę, nie otrzymał wynagrodzenia. Przerażające dni przed nami były pełne prawdziwego strachu, smutku, ale także nadziei, podczas gdy my utknęliśmy w pętli kryzysu egzystencjalnego. Covid się wydarzył, brak pracy, utrzymywanie się z jednej pensji, w tym wspieranie moich rodziców, mnóstwo długów, bez wyjścia. Od tamtej pory to była walka.

Do dziś nie jesteśmy w stanie solidnie stanąć na własnych nogach. Mówią, że nie jesteś słaby, jeśli prosisz o pomoc, więc pomyśleliśmy, że spróbujemy.

Zwracamy się do siebie o miłość i wsparcie, ale chcielibyśmy zbudować coś, co moglibyśmy wspólnie pielęgnować i spełnić nasze marzenie.

Z góry dziękujemy!