Kościół w Cherépváralja jest bardzo ważnym dziełem zarówno w życiu projektanta László Csaby, jak i w historii węgierskiej architektury. Kościół został ukończony w 1961 roku przy aktywnym udziale społeczności wiejskiej. Jest to pierwszy prawdziwie nowoczesny kościół okresu powojennego. W ciągu 60 lat od tego czasu kościół znacznie się pogorszył. Jego renowacja jest

Zostanie odnowiony przy wsparciu rządu węgierskiego w 2023 roku. Oprócz wartości architektonicznej, kościół jest również ważny ze względu na swoją wartość artystyczną. László Csaba zaangażował w projekt przestrzeni ołtarzowej dwóch współczesnych artystów, Bélę Kondora i Józsefa Somogyi, którzy byli wówczas bardzo szanowani i powszechnie uznawani. Kondor stworzył drzwiczki tabernakulum, a Somogyi korpus.

Korpus jest wczesnym przykładem bardzo ekspresyjnego przedstawienia przez Somogyi agonii samopoświęcenia bez krzyża, poprzez sam widok ciała. Ponieważ parafia nie mogła sobie pozwolić na odlanie go w brązie, Somogyi podarował kościołowi model gipsowy. Rzeźba została przymocowana do ściany za pomocą zszywek z tyłu, dzięki czemu kończyny swobodnie unosiły się w powietrzu - ciało zdawało się unosić na tle białego tynku. Jednak parafianie niechętnie zaakceptowali rzeźbę, drzwi tabernakulum zostały przemalowane, a ciało przeniesiono do kościelnego foyer. László Csaba udał się więc do Cserépváralja i w porozumieniu z ówczesnym proboszczem usunął prace.

Renowacja architektoniczna, wraz z otwartością mieszkańców i spadkobierców, pozwoliła nie tylko przywrócić kościół do pierwotnego stanu, ale także przywrócić drzwiczki tabernakulum i korpus na ich pierwotne miejsce. Obraz został wcześniej odrestaurowany przez László Csabę na własny koszt, ale spadkobiercy architekta zachowali go i na wieść o renowacji budynku podjęli inicjatywę przywrócenia go na pierwotne miejsce.

Rzeźba została znaleziona w 2023 roku w warsztacie stolarskim w domu spadkobierców. Jej przechowywanie uchroniło ją przed zniszczeniem, ale była uszkodzona w kilku miejscach i bardzo zniszczona. Aby zidentyfikować uszkodzenia i zbadać możliwości renowacji, rzeźbiarz János Meszlényi, uczeń Somogyi, przedstawił swoje sugestie. Zarówno parafianie, jak i spadkobiercy z zadowoleniem przyjęliby renowację drzwiczek tabernakulum i korpusu, ale obecny stan kościoła na to nie pozwala. Budowa całkowicie pochłonęła dotację państwową, a pieniądze zaoszczędzone przez lokalną społeczność są wykorzystywane głównie do produkcji mebli do kościoła.

meble do kościoła. Dlatego architekci renowacji (Partizan Architecture: Zoltán Major, Péter Müllner) i ich współpracownicy szukają pomocy w przywróceniu temu wyjątkowemu dziełu Józsefa Somogyi jego pierwotnego blasku i stanu.