Op zaterdag 28 september 2024 schreef mijn voormalige au pair Astar, 25 jaar, die momenteel met haar ouders in Kathmandu, Nepal woont, mij het volgende:

Goedenavond Sabine.

Ik heb echt slecht nieuws. Vandaag speelde de natuur weer een onverwachte rol. We zijn vandaag bijna om het leven gekomen door een enorme overstroming. Dankzij God en de politie hebben ze ons op tijd gered. Maar we zagen veel mensen hun leven verliezen. We zijn lichamelijk in orde, maar ons huis was bedekt met water, dus alle dingen in huis zijn nu nutteloos. We hebben zelfs onze persoonlijke documenten niet meer.

Dit zijn wij. We waren dichtbij de dood.

En onze senior pastor vrouw verloor haar leven als gevolg van aardverschuiving. Dus we zijn nu mentaal emotioneel onstabiel. Bidt u alstublieft voor ons. Ik weet niet zeker of ik mijn B2-cursus nu kan voortzetten. Ik weet niet wat er nu gaat gebeuren.

Vandaag, drie dagen later, heb ik besloten om haar op deze manier te steunen.

Over de situatie in het huis: alle elektronische apparaten zijn kapot, de bank, de bedden, de kledingkast, de kleren. Natuurlijk is het huis vochtig en modderig. Ze kunnen er niet voor onbepaalde tijd wonen. Astar en haar familie zijn op zoek naar een kamer om te huren. Dat is niet gemakkelijk. Op dit moment verblijft ze in het huis van haar pastor (wiens vrouw is overleden). Ze is getraumatiseerd en zwak.

Ik weet dat Oostenrijkers, Duitsers en veel andere Europeanen onlangs ook te maken hebben gehad met overstromingen. Het is hier ook rampzalig geweest en veel mensen lijden onder de gevolgen.

Dus natuurlijk begrijp ik het als je liever ergens anders doneert.

Toch is het een speciale zorg van mij om haar te helpen. Ik zal het uitleggen:

Astar maakte een jaar lang deel uit van onze familie hier in Stiermarken. Ze was niet alleen een welkom en gewaardeerd persoon binnen de familiekring. Ze maakte veel vrienden dankzij haar vriendelijke, onbaatzuchtige, eerlijke en behulpzame aard, werd snel geïntegreerd in de lokale gemeenschap dankzij haar goede talenkennis en haar grote interesse in mensen, natuur en cultuur. Ze wilde hier blijven en een opleiding tot verzorgster beginnen. Maar omwille van de strenge regels keerde ze na haar au pair jaar terug naar haar thuisland, Nepal.

Als u zou willen doneren, hoe groot of klein dan ook, zal het haar de mentale kracht geven om door te gaan en niet op te geven. Ze moet haar taalcursus voortzetten zodat ze in maart 2025 aan haar opleiding tot verpleegster in Duitsland kan beginnen. En dat is nu zo belangrijk. Laten we haar laten zien dat we er voor haar zijn, dat we haar steunen. Bedankt voor je donatie!

Als je niet wilt doneren, kun je ook kiezen voor mentale steun: schrijf haar bemoedigende woorden, laat haar zien dat ze er niet alleen voor staat.

Bedankt voor uw tijd.

Met vriendelijke groeten,

Sabine