Ik schaam me om hier te zijn. Dat ik zo in het openbaar om mijn leven moet smeken. Maar ik heb geen keus. Ik heb geen kracht meer, geen opties. Het enige wat overblijft zijn jullie - vreemden, bekenden, die deze zwakke schreeuw om hulp misschien horen.

Er leven meerdere ernstige ziekten tegelijk in mijn lichaam.

Ik heb een auto-immuunziekte - mijn eigen lichaam vernietigt me van binnenuit.

Mijn lever functioneert niet meer zoals het hoort.

Ik heb tumoren en cysten die op de zenuwen in mijn hersenen drukken en elke dag ben ik bang voor wat er zal gebeuren als het gewoon... te laat is.

Ik heb ook de ziekte van Menière. De wereld draait om me heen, mijn oren suizen, de stilte doet pijn omdat ik niet kan horen zoals andere mensen dat kunnen.

Ik word duizelig, ik val, ik lig vaak gewoon naar het plafond te kijken. En ik wacht... tot er iets goeds gebeurt. Een wonder.

Ik kan niet werken. Ik kan nauwelijks leven. Ik ben alleen met mijn pijn - maar het ergste is dat het systeem niet helpt. Ik kan nergens heen, ik kan niets aanraken.

En nu ben ik hier, smekend. Ja, ik smeek.

Zelfs als je maar één euro hebt - dat is veel. Want dat is genoeg voor brood, medicijnen, elektriciteit. Leven.

Het lijkt misschien niet veel voor jou. Maar voor mij wel.

Nu kan alles, alles wat je geeft, leven betekenen.

Laat me hier niet achter. Alsjeblieft, alsjeblieft.

Deel het, help me, lees het niet alleen - want het is misschien mijn enige kans.

Ik heb dit in tranen opgeschreven, maar met hoop.

Bedankt dat je bij me bent.

Nikol...ik heb andere fondsenwervers...2 medische rapporten bevestigd