Een maand geleden verloor ik mijn geliefde moeder die 83 jaar oud was. Ze hield van dit historische bijna 100 jaar oude huis van mijn overgrootouders. Sneeuw of regen, ze liep zo'n 10 kilometer met zware tassen vanuit het dorp van mijn grootouders (en daarvoor stapte ze over op 2 bussen vanuit haar dorp) om dit huis te bereiken, omdat er vanaf dat punt geen bus meer reed... Ik was boos op haar omdat ze dat deed, omdat ik bang was haar op die manier op een dag te verliezen... maar ze stopte nooit totdat ze het fysiek niet meer kon...ze voelde zich gelukkig en thuis op deze plek...de plek waar ze opgroeide met haar oma en ooms nadat ze op 13-jarige leeftijd alleen terugkwam uit Siberië na de deportatie van haar familie uit hun huis in Litouwen...het huis was een echt gelukkige plek, mijn oom kookte vers brood, zong en speelde armonica en verwelkomde vreemden...ik voel de plicht tegenover mijn geliefde moeder en voorouders om deze plek te herstellen en te behouden. Als eerste stap hebben we gisteren het huis schoongemaakt, dat een enorme puinhoop had nadat iemand er herhaaldelijk naar schatten had gezocht...en ik kon niet stoppen met het bewonderen van de schoonheid ervan...Het zou een enorme eer zijn om dit juweeltje te kunnen restaureren en te bewaren voor toekomstige generaties. Ik zou uit het diepst van mijn hart elke donatie waarderen om te helpen voorkomen dat dit kostbare erfgoed van mijn overgrootouders verloren gaat. Heel erg bedankt! ♥️