Hallo, ik doe dit uit wanhoop. Ik ben het resultaat van enigszins traumatische ervaringen, huiselijk geweld, verlating, verlies, angst... Ik ben een mooie vrouw geworden, in de ogen van anderen, met alles wat ik nodig heb om succesvol, vervuld en gelukkig te zijn. Door mijn verleden en mijn trauma's werd ik een zeer angstig, paniekerig persoon die gemakkelijk verliefd werd op de verkeerde mensen en plaatsen, waardoor ik emotioneel afhankelijk werd en dromen creëerde die nooit uitkwamen. Terwijl ik me alleen geliefd en gelukkig wilde voelen en iets moois wilde opbouwen, vond ik leugens, omissies, verraad en narcistische persoonlijkheden van wie ik volledig afhankelijk werd. In de zoektocht naar perfectie zodat ze van me zouden houden en in het gebrek aan liefde voor mezelf en anderen, creëerde ik pleisters om mijn pijn en leegte te bedekken. De enige controle die ik voelde in mijn leven was wanneer ik wat geld in mijn hand had en iets kocht. Het kopen betekende dat ik controle had over iets in mijn leven en mezelf plezier kon verschaffen, plezier dat snel voorbij ging en een spoor van zelfvernietiging en spijt achterliet. Maar het werd een verslaving en een vicieuze cirkel en om mijn emotionele leegte op te vullen, bleef ik vragen om krediet om krediet te betalen, enzovoort, enzovoort. Vandaag ben ik mentaal evenwichtiger, ik ben in therapie en ik zoek een nieuwe richting voor mijn leven, maar ik zit gevangen door schulden die ik niet meer kan afbetalen. Organisaties weigeren me te helpen en ik kan nergens anders terecht. Mijn moeder heeft me zoveel mogelijk geholpen, maar er zijn altijd extra kosten en ik tast weer in het duister en deze keer kan ik nergens anders terecht. Ik denk erover om mijn huis te verkopen om alles wat ik schuldig ben af te betalen en opnieuw te beginnen, maar mijn huis is het enige dat ik in mijn eentje heb weten te verwerven met het zweet van mijn arbeid... Het feit dat ik twee keer zoveel betaal, heeft de situatie ook erg ingewikkeld gemaakt en ik ben bang dat ik, naast mijn persoonlijke leningen, ook mijn hypotheek niet kan afbetalen. Maar ik ben tot alles bereid als ik geen andere oplossing kan vinden, zelfs als dat betekent dat ik een tijdje op een camping moet gaan wonen. Duistere ideeën spoken door mijn hoofd, ik voel me beschaamd, vernederd, ik heb het gevoel dat ik er in 39 jaar niet in geslaagd ben om iets op te bouwen, alleen maar om iets kapot te maken. En dat allemaal omdat ik alleen maar liefde wilde voelen... Maar ik geef niemand de schuld. Ik heb schuld aan mijn onverantwoordelijkheid, aan het feit dat ik stappen heb gezet die groter waren dan mijn benen en dat ik er niet aan heb gedacht dat dit op een dag zou kunnen gebeuren, toen ik er echt alleen voor stond en niemand had om me toe te wenden. Dit is mijn laatste poging voordat ik de rest van mijn waardigheid verlies, voordat ik het opgeef om zo te leven. In angst. In verstikking. In totale paniek. Alsjeblieft, in godsnaam, help me te betalen wat ik schuldig ben, zodat ik kan proberen mijn gezondheid terug te krijgen en opnieuw te gaan leven. Ik wil gewoon alles betalen wat ik schuldig ben en niet elke maand in gebreke blijven... En tenminste eten kunnen kopen. Mijn baan kan niet meer alles betalen. Mijn verslaving door mijn lijden heeft me hier gebracht en ik ben wanhopig... Help me om weer te leven. Misschien is het te laat om mijn dromen te leven, een gezin te stichten, een huis te hebben, maar niet om in balans te leven, mezelf te behandelen en boven alles van mezelf te leren houden. Help me...