Mijn naam is Alex en ik reik je mijn hand met diepe kwetsbaarheid en hoop. Ik ben momenteel gehandicapt, aan huis gebonden en gevangen in een dagelijkse nachtmerrie veroorzaakt door een ernstige neurologische aandoening genaamd akathisia-eenwrede en verkeerd begrepen reactie op medicijnen die constante innerlijke kwelling, agitatie en angst veroorzaakt. Het is geen angst. Het is geen rusteloosheid. Het is een marteling.

Dit begon nadat ik algehele anesthesie had gekregen in combinatie met het antibioticum Tavanic (levofloxacine), gevolgd door een lange reeks psychiatrische medicijnen die mijn toestand verergerden. Ik vertrouwde artsen, maar velen herkenden niet wat er aan de hand was. Ze schreven nog meer medicijnen voor, waaronder antipsychotica en antidepressiva, die alles erger maakten. Als ik klaagde over ondraaglijke symptomen, werd ik afgewezen of kreeg ik een verkeerde diagnose. Ik kreeg te horen dat het gewoon gegeneraliseerde angst of een grote terugkerende depressie was. De waarheid is dat mijn zenuwstelsel een chaos is en dat ik dit alleen moet zien te overleven.

Momenteel slik ik een benzodiazepine, een antidepressivum en een kleine dosis antipsychotica die ik probeer af te bouwen, maar deze medicijnen veroorzaken paradoxale reacties - zeverergeren mijn toestand in plaats van te helpen. Elke vermindering is een strijd. Ik woon in Roemenië, waar de middelen en het bewustzijn over akathisia zeer beperkt zijn. Artsen hebben geen ideeën meer. Ik moet mijn eigen beslissingen nemen terwijl ik elke seconde van de dag vecht tegen meedogenloze symptomen.

Ondertussen ben ik mijn huis kwijt, mijn baan, mijn vrienden, het vermogen om voor mezelf te zorgen, om auto te rijden en alles wat op een normaal leven lijkt.

Ik kan niet werken. Ik heb geen inkomen. Ik overleef nauwelijks.

Desondanks vecht ik om de medicijnen af te bouwen, mijn zenuwstelsel te genezen en mijn leven langzaam weer op te bouwen. Maar genezing en een nieuw leven opbouwen vanuit deze toestand kost tijd, steun en medeleven.

Ik vraag om donaties om de eerste levensbehoeften te dekken (eten, elektriciteit, internet) en eventueel medische kosten die me kunnen helpen te herstellen. Alle steun die je kunt geven zou me in staat stellen een beetje adem te halen en de stress te verminderen die mijn symptomen verergert.

Ik ben de afgelopen jaren 3 keer opgenomen geweest in het ziekenhuis en elke keer kwam ik er slechter uit dan ik erin ging. Ik zal wat medische documenten met je delen die niet herkenden waar ik mee te maken heb en een EEG die abnormale hersengolven laat zien die specifiek zijn voor een hersenbeschadiging.

Als je geen donatie kunt geven, betekent dit delen heel veel voor me.

Bedankt voor het lezen. Bedankt dat je om me geeft. Je kunt helpen een leven te redden.