Mijn vader is mijn held.

Hij is er altijd voor me geweest. Ik ben nu 30 en toen ik 12 was, wilde ik bij mijn vader gaan wonen omdat mijn ouders gescheiden waren toen ik 2 was en ik tot dan toe gewoon bij mijn moeder had gewoond.

Mijn moeder vond dit niet leuk en belde de kinderbescherming. Toen ik 5 was raakte mijn vader zwaar gewond door zijn werk bij een benzinestation, waardoor hij een prothese in zijn heup en knie kreeg en pijnstillers voorgeschreven kreeg voor zijn verwondingen. Daarom vond CPS dat de kans dat ik aan de drugs zou gaan, te groot was omdat hij pijnstillers slikt en daarom moest ik in een instelling worden geplaatst. Ik zat daar vanaf de dag dat ik 13 werd tot mijn 20e verjaardag. In die tijd bleef mijn vader de hele tijd vechten voor de voogdij over mij en verkocht hij zelfs zijn huis dat hij op 23-jarige leeftijd had gekocht om de advocaatkosten te betalen en deed hij er alles aan om mij bij hem te laten blijven, wat ik in eerste instantie ook wilde, maar in plaats daarvan zagen we elkaar uiteindelijk 7 jaar niet.

Maar tijdens mijn tijd in de instelling ontwikkelde ik een drugsprobleem waardoor ik en mijn vader niet echt contact hadden omdat ik te diep in mijn dingen zat. Onlangs ben ik bij hem ingetrokken, ben ik afgekickt en kunnen we elkaar na al die tijd eindelijk weer leren kennen en een echt gezin zijn. Hij is 68 en ik zou dolgraag de kans krijgen om naar de VS te gaan en te zien waar hij op de middelbare school heeft gezeten, of om naar Japan te reizen en Tokio met hem te beleven, of om naar Duitsland te gaan tijdens het oktoberfeest. Alles wat leuk, opwindend en prachtig is in de wereld zou ik graag met mijn vader willen meemaken nu het nog kan en als iemand me wil helpen om dit voor elkaar te krijgen zodat ik hem kan verrassen met deze geweldige reis, dan zou ik heel dankbaar zijn.

wens iedereen een gezegende dag