Jaren van gezondheidsproblemen, ernstige medische aandoeningen en stress, en toch werkten we heel hard om een zo goed mogelijk leven te hebben. Helaas konden we in de huidige economie ons doel om een eigen stukje geluk en vreugde te hebben niet bereiken. Een thuis!

Mijn man (44) verhuisde naar een ander land om bij mij (31) te zijn, waar hij de taal niet spreekt en de cultuur niet begrijpt, maakte mij de gelukkigste persoon op aarde en kreeg 2 maanden na onze trouwdag een beroerte, verloor zijn baan en kreeg geen salaris. De angstaanjagende dagen die voor ons lagen waren vol oprechte angst, verdriet, maar ook hoop, allemaal terwijl we vastzaten in een lus van een existentiële crisis. Covid gebeurde, geen werk, rondkomen van één salaris, inclusief het onderhouden van mijn ouders, veel schulden, geen uitweg. Sindsdien is het een strijd.

Tot op de dag van vandaag zijn we niet in staat om stevig op eigen benen te staan. Ze zeggen dat je niet zwak bent als je om hulp vraagt, dus we dachten dat we het maar eens moesten proberen.

We wenden ons tot elkaar voor liefde en steun, maar we willen graag iets opbouwen dat we samen kunnen koesteren en waar we onze droom kunnen waarmaken.

Alvast bedankt!