Hallo allemaal. Ik ben een gepensioneerde die na 14 jaar relatie met een vrouw als vuilnis het huis uit is gegooid. Ik heb niemand kwaad gedaan in mijn leven en mijn familie nog minder. In oktober van dit jaar kondigde mijn partner aan dat ze niet van me hield en een leven wilde beginnen met iemand anders en dat ik moest verhuizen. Ik deed het. Niet vechtend voor haar omdat het gedoemd was te mislukken. Ik bleef alleen achter. Zonder huis, ik vertrok met zakken vol kleren. Ik verliet mijn huis, mijn auto, alles waar ik voor gewerkt had. Nu heb ik niet eens genoeg geld voor de basisbehoeften, ik heb zelfs geen brood meer. Het pensioen dat ik krijg is 1950 PLN. Daarvan gaat 1200 PLN naar de huur van een flat, eerder een kelder. Mijn hart is al een paar keer gebroken van verdriet, pijn van hoe je iemand kunt behandelen die jarenlang voor het gezin en het huis heeft gezorgd. Ik heb nooit een reden gegeven voor ontrouw, ik heb nooit alcohol misbruikt. Ik was, ik probeerde een goede vader, partner te zijn. Een vader omdat we samen een kind hebben, een dochter die op 30 november 13 werd. Het kind huilde toen haar moeder me het huis uit gooide. Het deed me zo'n pijn, ik was zo machteloos. In die jaren verdiende ik voor mijn gezin geld bij de banken om het huis waarin we woonden op te knappen. Het huis bleef voor mijn partner en de schulden bleven voor mij. Door dit alles heen heb ik geprobeerd mezelf van het leven te beroven, dankzij mijn werkgever ben ik aan de dood ontsnapt. Ik weet nu dat dit een hele domme oplossing was. Helaas bleek na verloop van tijd dat ik ook mijn baan kwijt was, want ik ben helaas ontslagen. Nu kan ik het allemaal niet meer op een rijtje zetten en bovendien bleek de flat die ik huurde te duur voor de verhuurder. Weer komen er stomme gedachten in me op. Ik weet dat ik met dit geld mijn gezin niet kan herbouwen, dat ik er geen flat mee kan kopen, maar ik zou er wel mijn schulden mee kunnen verminderen. Misschien zou het me zelfs weer op de been helpen. Ik kan dit niet alleen. Ik ben zo'n waardevol persoon dat ik het niet zonder hulp kan. Ik vraag iedereen die dat wil en een hart heeft om mij te helpen. Ik ben bang dat als niemand me een handje helpt, het slecht met me afloopt. En ik wil graag leven en nodig zijn voor iemand anders.