Hallo, ik ben een 37-jarige vader van een 1-jarige babyjongen en in mijn laatste uur van nood moet ik hier schrijven. Ik ben namelijk in het huis van mijn oma gaan wonen toen ik ongeveer 20 was, om een oogje in het zeil te houden en om mijn vader en moeder een gerust gevoel te geven dat ze niet elke keer 15 km naar haar huis hoefden te rijden als mijn oma belde. Dus bouwden we samen met mijn ouders een tweede verdieping, waarvoor we natuurlijk moesten lenen, want bouwen is zo duur. We konden het goed vinden met mijn oma en ik hielp haar met alles. We hebben 14 jaar onder hetzelfde dak gewoond, zij op de begane grond en ik op de tweede verdieping, tot ze 4 jaar geleden overleed. Daarna ontmoette ik mijn huidige partner en de moeder van mijn kind. Mijn oma liet mij dit slecht onderhouden huis na en hoopte dat ik het zou opknappen. Samen met mijn partner, die net als ik een angststoornis heeft, ben ik dat gaan doen. De partner ging dus aan het werk zoals God het had opgedragen. Gelukkig voor mij heb ik niet veel met mensen te maken en kan ik naar mijn werk gaan. Dus wilde ik, in mijn dwaze hoofd, beginnen met de renovatie van de benedenverdieping, ook al was het dak er duidelijk al doorheen. Ik dacht dat als het klaar was, ik met mijn partner naar de eerste verdieping kon verhuizen en geld opzij kon leggen van de huur die ik op de tweede verdieping zou hebben gegeven om het dak te vervangen. Maar zover kwam het niet. Er begonnen vreemde dingen te gebeuren met het water, beneden en boven. Drukslangen barstten en het mengventiel was defect, enz. In principe had de bovenverdieping ernstige waterschade, die vanaf het begin moest worden aangepakt. Hiervoor moest opnieuw een schuld worden aangegaan. De bank wilde geen lening verstrekken en er zat niets anders op dan snel een lening af te sluiten. Van de ene plek naar de andere. De schade werd keurig hersteld en alles was netjes opgeruimd, en het was geen probleem om de schulden te betalen. In 2023 kregen we de allerliefste baby en leek alles bergopwaarts te gaan. Maar begin 2024, met de dooi, begon dat gevreesde dak het te begeven. En met wraak, zodat de hele bovenverdieping weer dreef en omdat er niemand boven woonde, ontdekte ik het pas toen het water naar beneden begon te komen. Het dak moest snel vervangen worden om te voorkomen dat het huis helemaal onbewoonbaar zou worden. Opnieuw kon ik geen lening krijgen bij de bank, dus moest ik een andere lening afsluiten tegen een vervelende rente. Tegelijkertijd werd de fundering geïsoleerd, omdat ik hoopte dat de koude vloeren warm zouden worden voor het kind, maar ik kreeg niet het gewenste resultaat, want de gevel van het huis is als een zeef die van alle kanten wind en vocht binnenlaat. Bovendien heeft deze 'zeef' er nu ook voor gezorgd dat er beneden schimmel groeit, die we proberen te verwijderen met constante verwarming en afweermiddel. Ik worstel dus met deze leningen en het bedrag is al zo hoog dat ik mijn hele salaris erin stop en het niet opzij kan zetten om de gevel te renoveren. Ik heb ook contact opgenomen met een schuldadviseur en die raadde me aan om een faillissementsaanvraag in te dienen bij de rechtbank, zodat ik niet die idiote rente hoef te betalen en vroeg of laat in de klauwen van de deurwaarders terecht kom, die het huis zouden verkopen. Op dit moment ben ik al een keer naar de rechtbank geweest en ze gaven me de hoop dat ze de rente konden verlagen en mijn schuld over een langere periode konden spreiden. Ik kwam hier als laatste redmiddel omdat al deze rotzooi mijn mentale problemen heeft vergroot en ik me hulpeloos en zinloos voel tegenover mijn kind en mijn vrouw.Ik zou graag de gevel gerepareerd willen hebben zodat er geen vocht en geen wind in de kamer is en het kind daardoor niet de hele tijd ziek en duizelig is. Elke cent wordt gewaardeerd zodat ik weer van voor af aan kan beginnen. Bedankt aan iedereen die de moeite neemt om te lezen. Hartelijk dank!