Wij zijn een gezin dat te maken heeft gehad met de zwaarste diagnoses. In september 2024 werd bij mijn geliefde man Rysiu een kwaadaardige tumor in beide hersenhelften vastgesteld - een glioom van graad IV.

Dit is de tweede kanker die onze dierbaren treft. Onze zoon Karolek was drie keer dicht bij de dood - de eerste keer na de geboorte als gevolg van ernstige sepsis en daarna twee keer als gevolg van acute leukemie, wat leidde tot een beenmergtransplantatie. We hadden gehoopt dat na deze moeilijke jaren rust op ons zou wachten, maar het leven heeft ons opnieuw op de proef gesteld.

Ik kan niet bevatten dat niet genetica, maar het blinde, wrede lot ons gezin opnieuw heeft getroffen. Desondanks geven we niet op - we spelen de kaarten die het lot ons heeft gegeven. We hebben Karolek uit de klauwen van de dood getrokken en we zullen Rysiu er ook uit trekken.

Ik heb een moderne, buitenlandse therapie gevonden die een paar maanden leven kan veranderen in vele jaren. Helaas is het erg duur - we hebben ongeveer €700.000 nodig. In de komende 2-3 weken moeten we €70.000 bij elkaar zien te krijgen. Voor ons is dit een enorm bedrag, vooral omdat we met een gehandicapt kind geen grote bedragen hebben kunnen sparen. We hebben snel hulp nodig omdat de tumor met de week groter wordt.

Tijdens de ziekte van onze zoon nam mijn man de last op zich om het gezin te onderhouden toen ik mijn baan moest opzeggen. Hij had verschillende baantjes om de behandeling en revalidatie van Karolek te kunnen betalen. Hij zorgde altijd voor ons. Ik herinner me de dag dat ik Rysiu naar het ziekenhuis riep omdat de dokters zeiden dat we moesten opschieten zodat hij afscheid kon nemen van onze zoon. Toen gebeurde er een wonder - Karolek kwam er doorheen.

De behandeling van onze zoon was ongelooflijk moeilijk. Rysiu droeg hem in zijn armen toen hij geen kracht had en liet hem lachen in de donkerste momenten. Er werd ons verteld dat Karol verstandelijk gehandicapt zou zijn, dat hij een "plant" zou worden en geen 11 jaar oud zou worden. Maar Rysiu bleef altijd optimistisch en geloofde dat Karolek het zou redden. Dit optimisme gaf me kracht in de strijd voor ons kind, en nu in de strijd voor mijn man.

Vandaag is Karol 16 jaar oud en al 6 jaar in remissie. Hij heeft een goede band met zijn vader en ze houden allebei van zwarte humor. Ze lachen en zeggen: "Het kan niet erger worden, het kan alleen maar grappiger worden." Onze dochter Kalinka is nog erg jong, maar voor haar is papa de hele wereld.

Rysiu is mijn grootste steun en beste vriend. We huilen niet om onszelf - we ondernemen actie! We vragen om hulp. Jullie redden niet alleen mijn man, maar onze hele familie."