Elektronische muziek is een architectuur van tijd: ze bouwt op, legt lagen aan, moduleert. Het werkt met frequenties, ruimtes, vormen.

In de derde editie van Hamletsynthesized breidt deze intuïtie zich uit en vertaalt zich in een centrale metafoor: geometrie. Niet begrepen als wiskundige strengheid, maar als een gevoelige kaart van spanningen, relaties, structuren. Geometrische vormen worden zo levende symbolen die in staat zijn om de essentie van elke dag van het festival te vertellen en die de geluidskwaliteiten, de sociale dynamiek en de emotionele sfeer weerspiegelen die elk evenement zal opbouwen.

Openheid, delen, continuïteit.

De cirkel is het beeld van ritueel, van collectief luisteren, van de cyclische natuur die verleden en heden verbindt. Het is een vorm die verenigt zonder hiërarchieën, en vertegenwoordigt de eerste avond van het festival, opgevat als een gezellig moment: een bezoek aan het museum, en twee voorstellingen die elkaar aanvullen. Een ronde beweging, verwelkomend en introducerend.

Spanning, momentum, ritme.

De driehoek is een dynamische figuur, gemaakt van instabiel evenwicht, van hoekpunten die in verschillende richtingen wijzen. Het is perfect om de tweede dag te beschrijven, die in het teken staat van de pulserende energie van live optredens en dance-, house- en technomuziek. Drie hoeken als drie sterke punten: publiek, artiest en ruimte. Ritme is een bewegende geometrie.

Modulariteit, complexiteit, collectieve harmonie.

De zeshoek is een vorm die in de natuur herhaald wordt om functionele en open structuren te creëren, zoals in de honingraten van bijen. Het symboliseert de rijkdom van diversiteit die een orde vindt. De dag van zondag is precies dat: eenmeerstemmige anthologie van geluiden, ontmoetingen, lezingen, instrumenten om te verkennen, een markt en een geweldig eindoptreden. Een korale, modulaire, inclusieve dag.

Harmonische ontkoppeling, poëtische openheid.

De vijfhoek is de figuur die zich onttrekt aan perfecte symmetrie, maar gecentreerd blijft. Onregelmatig, suggestief, een symbool van de visuele tentoonstelling die het festival begeleidt: een plek waar perceptie, beeld en geluid elkaar kruisen zonder te willen samenvallen, ruimte latend voor intuïtie en zintuiglijke ambiguïteit.