Een collectie geboren uit de schoot van verandering

Deze collectie komt voort uit de diepste plek in mij - mijn existentiële centrum - waar mijn visie op vernieuwing en het verlangen om samen vorm te geven aan een concrete en betekenisvolle evolutie, tot wasdom zijn gekomen.

De weg van natuurlijk leren

Natuurlijk leren is een spontaan en intuïtief proces dat zich ontwikkelt door ervaring, observatie en direct contact met de omgeving. Het past zich aan de tijd en nieuwsgierigheid van de leerling aan, zonder het te forceren.

Samen met de kinderen die ik in dit leven heb verwelkomd, zijn we een pad ingeslagen dat onderwijs en leven niet van elkaar scheidt, maar met elkaar verweeft in een continue stroom van luisteren, onderzoeken en verwondering.

🌱 Een dagelijkse toewijding: groei, vertrouwen en collectieve duurzaamheid

Deze praktijk is een totale dagelijkse toewijding, die de houding vereist om vol vertrouwen naast de kinderen te staan en het eigen innerlijke proces van persoonlijke deconstructie onder ogen te zien.

Deze keuze wordt niet ondersteund door een traditioneel vangnet en herinnert me er elke dag aan dat we deel uitmaken van een onderling afhankelijk geheel. Daarom reik ik de gemeenschap de hand en betrek ik hen bij wat ik doe en bij de praktische moeilijkheden die ik tegenkom, met het verlangen en de openheid om gesteund te worden.

Direct leren en ervaringen delen ondersteunen

Het doel van fondsenwerving is om mij te helpen mijn dagelijkse uitgaven te dekken en mij in staat te stellen reizen en gemeenschapservaringen te organiseren die de 'zaden' van de nieuwe mensheid de kans bieden om te leren door directe ervaring.

Donaties zijn een grote steun voor degenen die ervoor kiezen om een niet-traditioneel pad te bewandelen.

Pad van Authenticiteit en Integratie

Ik leef met de intentie om mezelf en de wereld waarin ik leef te reharmoniseren, aanwezigheid te brengen waar automatisme is, zorg waar afstand is, authenticiteit waar masker is.

Ik wil de kindertijd koesteren als een heilige schat en ik voel dat elk wezen een aangeboren wijsheid bezit, een unieke tijd en een onherhaalbare vorm die geëerd moet worden.

Daarom neem ik afstand van onderwijsmodellen die opleggen, classificeren, onderdanigheid belonen en vitaliteit verstikken.

👩‍👧‍👦 De kracht van de moeder, fundament van de gemeenschap

Steun vragen is een noodzaak om een cruciale rol te kunnen vervullen, die van moeder en hoeder van de toekomst.

Alleen als een moeder gesteund wordt in haar kracht, is ze niet overbelast, is ze gezond en kan ze haar kinderen de stabiliteit, liefde en energie geven die ze nodig hebben om gezond en sterk op te groeien en zo een welvarende en harmonieuze samenleving te creëren, waarin elke generatie gezond en sterk kan opgroeien.

🤲 Een uitnodiging om bij te dragen vanuit het hart

Het is tijd om de Onzichtbare Waarde weer waarde te geven, aan aanwezigheid, aan voeding, aan het stille maar essentiële gebaar om de vlam van het leven levend te houden.

Elk gebaar heeft een echo, elke gift voedt het veld van het mogelijke.

Als je de schoonheid en de moed van dit pad herkent, kun je naast geven ook jezelf dichtbij laten voelen en het project delen met hen die de urgentie voelen om een betere wereld achter te laten dan ze hem gevonden hebben.

Met immense dankbaarheid,

Sara Delabella Yay

👣 Wie meer wil weten of wil meewerken kan hier contact met me opnemen: 348.0598343

🌿🌿🌿🌿 🌿🌿🌿🌿 🌿🌿🌿🌿 🌿🌿🌿🌿 🌿🌿🌿🌿 🌿🌿🌿🌿 🌿🌿🌿🌿 🌿🌿🌿🌿

Kom, zelfs met je angst.

Er is hier ruimte.

Ik weet dat deze collectie niet comfortabel is.

Het gaat over geleefd leven. Over keuzes buiten de gebaande paden.

Van een moeder die in plaats van te buigen voor het dominante model

om steun vraagt, niet uit zwakte

maar om te waken over wat het meest kwetsbaar is: kindertijd, waarheid, verbinding.

Het kan beangstigend zijn.

Omdat het ons uitnodigt om te kijken waar er pijn is:

in de barsten van het onderwijssysteem,

in het onzichtbare gewicht van zorgwerk,

in de onhoudbaarheid van het moderne isolement.

Deze collectie is niet alleen voor een moeder.

Het is de vonk voor een andere manier van leven.

En om terug te keren naar de waarheid dat het ondersteunen van een moeder, een vrouw, een zaad ....

een collectieve daad van moed is.

Wat in je beweegt, luister ernaar, is kostbaar.

Het is niet de angst die spreekt: het is de waarheid die klopt.

Wat angst maakt is wat geneest: De kracht om vragen te stellen

Deze verzameling daagt de gevestigde orde uit, en telkens wanneer iets de fundamenten van een systeem raakt, veroorzaakt het weerstand.

1. Doorbreekt de mythe van zelfvoorziening

We leven in een maatschappij die onafhankelijkheid verheerlijkt als de hoogste waarde. Vragen om steun, vooral als moeder, als vrouw, als een ouderwetse opvoeder, doorbreekt de illusie dat we het alleen moeten redden. Het is een daad van diepe kwetsbaarheid en tegelijkertijd van grote kracht.

🧱 2. Daagt opvoeding uit als controle

Het bevordert een onderwijsmodel dat bevrijdt in plaats van disciplineert, dat begeleidt in plaats van vormt. Dit is ongemakkelijk voor degenen die zijn opgegroeid met het geloof dat gehoorzaamheid, competitie en standaardisatie 'normaliteit' zijn.

🔥 3. Het vrouwelijke en het moederlijke versterken

Deze collectie brengt de baarmoeder, de cyclus, zorg en aanwezigheid terug in het middelpunt. Dit zijn krachten die vergeten, ondergewaardeerd of zelfs gevreesd worden door een nog steeds patriarchale wereld. Waarde geven aan de moeder betekent de hele sociale balans hertekenen.

🌊 4. Het is een oproep om je deel van het geheel te voelen

Het nodigt uit tot verbinding, tot onderlinge afhankelijkheid, tot luisteren naar gevoel... het nodigt ook uit om de collectieve pijn te voelen, om naar de wonden van de moderne beschaving te kijken. En velen blijven liever verdoofd.

🌱 5. Niet comfortabel, niet geruststellend

Deze collectie biedt geen 'gemakkelijke oplossingen' of kant-en-klare projecten. Ze spreekt van processen, van deconstructie, van authentieke groei.

En dit kan in het begin verontrustend zijn, maar het punt is dit:

Bouwen we aan een wereld waarin onze dochters echt welkom zijn - of dwingen we ze te kiezen tussen hun waarheid en de behoefte om erbij te horen?

Als we vandaag de dag geen moeder steunen die ervoor kiest om te leven, op te voeden en te groeien voorbij vooraf vastgestelde patronen... wat voor wereld creëren we dan?