Ég ímyndaði mér að það að gefa væri eitthvað sem við þurfum stuðning í þegar við erum ung, að við styðjum okkur sjálf sem fullorðin og að þegar við erum orðin þroskuð og þroskuð gætu aðrir notið góðs af því sem við höfum.

En sem betur fer lærði ég hversu heimskulegt það var.

Ég heiti Dóra. Sem líffræðingur starfa ég sem rannsóknarstofustjóri hjá fyrirtæki sem þróar lækningatæki í München, sem er hluti af einum stærsta prentaraframleiðanda heims. Þar sem þetta er alþjóðlegt fyrirtæki á ég samstarfsmenn af mörgum þjóðernum. Sumir hafa flúið stríðið í Úkraínu og aðrir koma frá einni öruggustu eyju í heimi, Íslandi. Þau hafa öll ástæðu til að gefa. Önnur þeirra veit hvernig það er að vera án, og hin hefur, þökk sé sterkum hagkerfum lands síns, lært að vera góðgerðarmaður frá unga aldri.

Af þeim lærði ég hversu gott það er að gefa.

Einu sinni, stuttu fyrir jól, fórum ég og nokkrir samstarfsmenn mínir að úthluta mat til þeirra sem þurftu á því að halda. Ég hélt að ég myndi hjálpa, að það að gefa smá myndi gera eitthvað gott. En ég bjóst ekki við því hversu mikið ég myndi fá. Það sem ég sá þar var að ókunnugir tengdust hver öðrum betur, andlit dapurlegrar konu birtust og eins konar rás opnaðist milli þeirra sem hefðu aldrei talað saman við aðrar aðstæður. Undarleg hamingja hvíldi yfir staðnum. Það var töfrandi. Það sem gerðist þar er ógleymanlegt. Það breytti lífi mínu. Fyrir mig, vissulega, og hver veit hversu marga aðra sem þar voru viðstaddir.

Eftir að við vorum búin og ég hélt heim fann ég fyrir sársaukafullri tómleika og óskaði þess að það væri ekki svona seint á kvöldin og matarúthlutunin myndi taka enn lengri tíma.

Svo ég ákvað að ég vildi ekki eiga viðskipti við neinn annan. Ég vildi hjálpa fólki alls staðar. En ég gat ekki og vildi ekki velja hverjir fengu hjálp. Það var of mikil fátækt og of mikill efnahagslegur ójöfnuður í heiminum.

Þar sem ég hef aldrei getað hugsað smátt ákvað ég að gerast flugmaður sem afhendir hjálparpakka þangað sem þeirra er þörf.

Ég vil gera eitthvað fyrir heiminn, gera hann aðeins betri, gera hann aðeins meiri ást, vera farvegur fyrir ástina sem flæðir um heiminn, sem aldrei verður nóg af.

Markmið mitt er að stofna sjóð sem mun afhenda hjálparpakka hvert sem er í heiminum með flutningaflugvél.

Til þess þarf ég að fá flugmannsskírteini. Ég þarf fjölhreyfla flugvél til að flytja pakkana. Flugmannsskírteinið kostar um 4 milljónir forinta (10.000 evrur) og getur tekið 1,5-2 ár að fá það. Námið er alvarlegt, svo ég mun minnka vinnutímann minn, sem mun lækka laun mín og tæma varasjóði mína. Þess vegna þarf ég stuðning. Núverandi varasjóðir mínir munu standa straum af útgjöldum mínum í 2 ár með hálfu starfi.

Ég vil gjarnan fá styrk vegna kostnaðar við flugmannaþjálfun.

Draumur minn er að eftir Rauða krossinn muni heimurinn þekkja annað tákn sem mun alltaf þýða hjálp. Tákn stofnunarinnar verður hvíti fiðrildið, vegna fiðrildaáhrifanna. Ein lítil góðverk getur haft gríðarleg áhrif á líf annarra hinum megin á hnettinum. Fiðrildið blakti vængjunum sínum við matvæladreifingu í München og áhrif þess munu ná hver veit hversu langt…

Ég er þakklát fyrir alla hjálpina og vona að þið munið deila þeirri gleði sem ég upplifði þegar ég úthlutaði mat. Ég vona að ég geti hjálpað ykkur einn daginn.