Hæ, ég heiti Aggelos og bý í Aþenu, Grikklandi. Ég á fjölskyldu með lítinn dreng, 28 mánaða gamall, og hann er svo sætur, eins og engill, en hann er orðlaus og það er stærsta vandamálið fyrir mig því það er erfitt að eiga samskipti svona fljótt, hvort sem er með eða án stuðnings ykkar. Ég er tilbúin að gera hvað sem er til að geta byrjað talþjálfun fyrir hann og það vandamál er ekki það eina. Fyrir ári síðan, þegar hann var bara barn, lenti ég í mjög alvarlegu slysi þar sem ég braut öxlina í sundur. Það var mikið beinbrot svo ég þurfti að fara í langa, mjög erfiða aðgerð eins fljótt og auðið var. Það tók þrettán daga að klára aðgerðina og ég sat með brotna öxl þar til mér tókst að finna 2.500 evrur til að framkvæma aðgerðina. Ég gaf allan sparnað minn og eitthvað frá foreldrum mínum og vinum til að klára þá upphæð sem þurfti. Reynslan var hræðileg og óbærileg, svo ég orði það ekki. Eins og þið skiljið missti ég allt, starfið mitt var það fyrsta og svo þurftum við að flytja í annað hús og endurhæfingin var næsta stóra skrefið því ég gat ekki hreyft höndina mína neitt eftir að hafa verið óhreyfð í tvo mánuði með sérstökum spelkum og endaði með ankylosis en það var eðlilegt þar sem það er ferlið, stífleiki og vöðvastífleiki og rýrnun sem er eðlilegt í þessari stöðu en um leið og ég losnaði við spelkurnar var það önnur umferðin fyrir sársaukann sem er auðvitað ennþá sárt núna, 14 mánuðir núna og ég á langt í land miðað við sársaukann og sjúkraþjálfunina og sérstakar æfingar sem ég þarf að gera. Ég náði aðeins að fara í tvær lotur af sjúkraþjálfun því það er dýrt fyrir mig og trúið mér ég gekk í gegnum mikla sársauka til að ná að hreyfa höndina mína í 40% eða eðlilegt fyrir slysið og ég er enn þakklát fyrir það því ég get knúsað barnið mitt núna! Ég er bara glöð að ég get tekið litla drenginn minn í kerru eftir 6 mánuði en dag frá degi gengur það betur smám saman. Læknirinn ávísaði mér ópíóíða í stórum skömmtum sem eru mjög þungir og nú er ég kominn í þann stöðu að ég er að reyna að minnka skammtinn smám saman því eins og mér var sagt get ég ekki hætt að taka þá strax, ég þarf að gera það mjög hægt. Svo nú er ég kominn í þann stöðu að ég þarf að vinna því við gátum ekki séð um okkur bara með launum konu minnar, það eru lágmarkslaunin hér og ég gef þér dæmi, hún er með undir 880 evrum á mánuði og aðeins leigan er 450 evrur ef þú telur með aðra reikninga, rafmagn, vatn, mat fyrir leikskóla sonar okkar og við þurfum að finna leið til að veita honum talþjálfun. Mér tókst að finna vinnu frá ríkisstyrk í 3 mánuði, ég byrjaði 1. apríl og ekki einu sinni með lágmarkslaunum heldur enn lægri, 630 evrur á mánuði, sem rafvirki og vélvirki, og annan daginn sem ég byrjaði í vinnunni á leiðinni heim, þá hoppaði bíll skyndilega fyrir framan mig, ég gat ekki hemlað nógu fast til að forðast hann og bíllinn minn eyðilagðist og viðkomandi ræsti bílinn og ók í burtu, og skildi mig eftir með bílinn í núverandi ástandi. Ég endaði með stelbrot í hálsi og hryggjarlið og vöðvaverki svo þau gáfu mér ný lyf, nýja verkjameðferð og ég var rúmliggjandi í 7 daga með hálsól. Að minnsta kosti voru blóðprufurnar og aðrar rannsóknir góðar og sem betur fer trufluðu blöðin og skrúfurnar frá aðgerðinni ekki.

Hvað varðar ökumanninn sem lokaði veginum og olli slysinu, þá hvarf hann og mánuði og hálfum síðar hefur lögreglan ekki fundið hann. Það sama og í dag, þremur mánuðum síðar, hef ég enn ekki fundið hann og bíllinn minn er enn gjörónýtur, gjörsamlega bilaður og ónothæfur.

Eins og allt þetta væri ekki nóg, þá á ég ekki einu sinni bíl lengur og það sem þeir sögðu mér er að það sé óþægilegt og dýrt að gera við hann og þetta er nú þegar gamall Seat Ibiza coupé tveggja dyra bíll frá árinu 2002 sem er ekki fyrir fjölskyldu og hann gerði okkur lífið samt virkilega erfitt.

Þannig að ég er í þeirri óþægilegu stöðu að þurfa að biðja um hjálp og stuðning svo ég geti komist aftur á fætur og lifað eðlilegu lífi.

Uppfærsla: Frá og með fyrsta degi þessa mánaðar er ég formlega atvinnulaus og að lokum hefði ég átt að hlusta á lækninn minn og bíða eins lengi og líkami minn þurfti, svo ég er að borga fyrir ákvörðun mína. Nú, eftir 3 mánaða vinnu, hef ég misst 14 kg af þyngd og sérstaklega vöðvamassa. Ég er í verra ástandi en áður og mjög óheilbrigður og veikburða. Ég endaði líka án nokkurra peninga eftir og vildi spara eitthvað af því sem ég fékk greitt. Að minnsta kosti hjálpaði ég til við reikningana eins og ég gat og allt sem ég hafði upp á að bjóða.

Ef einhver vill hjálpa mun alheimurinn finna leið til að bæta góðvild þína, á einn eða annan hátt gerir það alltaf.

Fyrirfram þakkir til allra sem vilja og geta hjálpað fjölskyldu minni.