Góðar kveðjur til allra hér,

Ég heiti Stefán og ég er að reyna að hjálpa vini mínum (Melli). Hún flutti til Grikklands með fjölskyldu sinni og tveimur börnum fyrir nokkrum árum eftir að hún giftist. Fljótlega kom í ljós að eiginmaður hennar var ekki tilbúinn að sjá fyrir fjölskyldunni og að hann hafði runnið niður félagslega og byrjað að drekka. Hún hugsaði engu að síður um fjölskyldu sína og tók að sér hvers kyns vinnu til að halda fjölskyldunni á floti þrátt fyrir erfiðleikana. Stundum ferðaðist hún jafnvel til Þýskalands til að gera nákvæmlega allt til að fá peninga, jafnvel störf sem varla nokkur kona myndi vinna af sjálfsdáðum.

Fyrir 3 árum ákvað Melli loksins að sækja um skilnað því eiginmanninum var alveg sama um neitt en hélt áfram að krefjast meira og öll byrðin hvíldi á Melli. Maðurinn sneri síðan aftur til Þýskalands og tókst skilnaðinum að framfylgja, þó að maðurinn hafi reynt allt til að slíta ferlið, þar á meðal að halda því fram að hann væri ekki faðir síðasta barnsins. Melli þurfti að láta gera skýrslu til að sanna að síðasta barnið væri sameiginlegt barn, annars hefði réttur hennar til meðlagsgreiðslna verið fyrirgeraður.

Melli var nú ein með börnin sín tvö og barðist við að útvega þeim allt sem þau þurftu, þó að frá mínu sjónarhorni væru þetta aðeins frumþarfir sem hægt væri að uppfylla. Nú var um að ræða að fá meðlagsgreiðslur frá fyrrverandi eiginmanni hennar. Hér tæmdi hann líka þetta ferli í öllum sínum afbrigðum, þannig að þetta ferli var aðeins hægt að framkvæma með aðstoð lögfræðings í Þýskalandi. Að sjálfsögðu lenti Melli í því vandamáli að sem þýska búsett erlendis fékk hún enga lögfræðiaðstoð og þurfti að borga allt með þeim litla peningum sem hún hafði til ráðstöfunar. Þegar, eftir eitt og hálft ár, var þetta líka ákveðið í hag Melli, var meðlagsgreiðslan formlega fyrirframgreidd vegna þess að fyrrverandi eiginmaðurinn gat ekki borgað. Peningarnir voru færðir til lögmannsins og upp frá því var lögmaðurinn ekki lengur til taks. Af honum var að frétta að hann væri að fara í frí í tæpa tvo mánuði. En jafnvel eftir það náðist ekki í hann í síma eða tölvupósti. Melli vann allar málaferlin en fékk ekki krónu.

Kostnaður vegna málaferlanna var henni ofviða þannig að hún fékk lánaða peninga frá litlum vinahópi sínum vegna þess að grísku launin gátu einfaldlega ekki staðið undir þýsku upphæðunum. Að fengnum tilmælum þurfti hún að ráða annan lögfræðing sem greip til aðgerða gegn fyrsta lögfræðingnum sínum til að komast yfir meðlagsgreiðslur hennar. Auðvitað kostar þetta alltaf peninga, svo sem málskostnað, lögfræðing, fjárvörslustjóra og bankagjöld. Allt þarf að borga fyrirfram, auðvitað. Allir studdu hana því hún vann öll málaferlin og hún hefur rétt fyrir sér.

Stuttu fyrir jól var tíminn kominn. Nýi lögfræðingurinn tilkynnti að peningarnir væru á nýjum vörslureikningi og gæti loksins verið millifært. Það kæmi á endanum endanleg viðtalstími, sem auðvitað þyrfti að greiða fyrir fyrirfram. Í þeirri trú að hún fengi peningana loksins eftir nokkra daga henti hún öllu sem hún átti enn í hringinn, þar á meðal aukahlutum sem voru lánaðir frá vinum sínum. Vonbrigðin kom fljótt. Hún skoðaði reikninginn sinn á hverjum degi en ekkert gerðist. Jólin breyttust í hörmung. Án nokkurra ráða var pasta með tómatsósu og gjafir komu ekki til greina. Nýi lögmaðurinn tilkynnti að hann væri að fara í vetrarfrí, ekki náðist í afgreiðslumann í bankanum í síma og aðeins kveikt á símsvara. Ég reyndi að hughreysta hana vegna þess að eins og kunnugt er er starfsfólkið oft á tíðum bara í grunninn eða alls ekki á milli daganna.

Sem betur fer, í annarri viku janúar, hafði lögfræðingurinn, sem skildi ekki alla stöðuna, samband og hvers vegna peningarnir hefðu ekki verið millifærðir. Hann bauðst til að panta nýjan tíma hjá bankanum, sem hann bað að sjálfsögðu um peninga aftur fyrirfram. Þar sem hann þarf að keyra 150 km aukalega fyrir þetta gripum við líka inn í til að styðja hann. Lögfræðingurinn hafði líka samband við okkur degi síðar til að segja að bankinn hefði í raun ekki gefið neinar upplýsingar um hvert peningarnir hefðu farið. Bankinn útskýrði aðeins í stuttu máli að eitthvað gæti hafa farið úrskeiðis en bankinn gæti ekkert gert frekar.

Ég vil nú lýsa endirnum án þess að fara nánar út í það. Melli situr eftir með ekkert. Í annað skiptið fóru peningarnir sem henni var skuldað einhvers staðar eða eitthvað annað gerðist. Hún komst í einkaskuldir í þeirri réttmætu trú að hún gæti fullnægt öllum kröfuhöfum. Hún þarf að leggja fram þriðju réttarhöldin. Hún er við lok trúar sinnar á lögreglu og á nú undir högg að sækja, bæði andlega og líkamlega. Hún getur ekki lengur sofið almennilega á nóttunni og er að eldast hraðar en venjulega. Síðustu árin hafa farið illa með hana sem móður og ég sé hvað hún þjáist af þeim sökum. Allir aðrir stuðningsmenn eiga heldur ekki orð eftir og eru skiljanlega óvissir um hvort þeir muni ráða við annað ferli sem ekki er hægt að sjá fyrir um.

Þess vegna kalla ég eftir þessu söfnunarátaki. Persónulega finnst mér betra að binda enda á hryllinginn núna svo hún verði ekki fyrir byrðum af annarri reynslu og geti orðið móðir aftur eins og barn þarf. Sú upphæð sem hér er tilgreind er því aðeins upphæðin til að hún geti staðið við persónulegar skuldbindingar sínar (leigu, rafmagn, skattar, bílaviðgerðir, allt sem hún frestaði í góðri trú) og að sumum lánshlutum sé skilað til fjölskyldunnar sjálfra. Hinir afsala sér endurgreiðslu en geta ekki fjármagnað þriðju rannsóknina fjárhagslega.

Síðast en ekki síst var einnig frétt um að embættið hefði stöðvað meðlagsgreiðslur þar sem embættið hefði komist að þeirri niðurstöðu að faðirinn gæti greitt, þvert á framburð hans. En þetta verður líklega nýr kafli.

Þakka þér fyrir að hafa gefið þér tíma til að lesa hingað til. En mér finnst ég þurfa að hjálpa Melli og vona að ég hafi útskýrt ástandið fyrir þér á skiljanlegan hátt. Melli veit ekkert um gjörðir mínar því hún myndi banna mér að hefja eitthvað slíkt. Ég er meira að segja viss um að ef Melli fær einhvern tíma aftur peningana sína sem fundust fyrir dómi, þá mun hún reyna að hafa uppi á henni til að endurgreiða framlög þín.

Bestu kveðjur

Stuðningsmaður Stefán