Ég heiti Andrew og er að safna fé fyrir heimili.

Amma mín er konan sem ól mig upp, elskaði mig og annaðist mig. Og hún missti mikið vegna fæðingar minnar og fjölskyldu hennar. Hún lét kaupa sitt eigið hús og tókst að flýja eitrað ofbeldissamband við afa minn. En mamma átti mig á unga aldri og amma lagði mikið á sig til að halda sér og 2 krökkunum sínum (sem voru ekki að vinna) fóðruðum og með þak yfir höfuðið. Svo þegar ég kom líka á myndina vildi mamma gefa mig til ættleiðingar þar sem hún gat ekki borið ábyrgðina en amma mín stoppaði hana og sá um mig í hennar stað. En húskostnaður fór úr böndunum og mamma sannfærði ömmu um að selja og flytja á minni stað. Sem hún gerði en það var í slæmu hverfi þar sem þau urðu fyrir árás á eigin heimili. Mamma sannfærði ömmu mína aftur um að selja og flytja í þetta skiptið til fyrrverandi eiginmanns síns afa minn. Íbúðin hans var 20 fermetra óreiðu án rafmagns eða vatns. Þeir notuðu því afganginn til að gera upp. Í því 20 fermetra heimili í 20 ár bjuggu 5 manns. Þegar ég kláraði menntaskóla fór ég að vinna og reyndi að safna pening fyrir niðurgreiðslu á húsi. Ég átti um 3000 evrur þegar óvenjulegir atburðir fóru að gerast.

Tæki myndu fara að brjóta fólk myndi þurfa peninga og hvernig ég var sá eini með stöðuga vinnu ég skipti um allt. Svo dó frændi minn og amma mín, sem var eyðilögð, bað mig um að gefa 1000 evrur til fjölskyldu hans (kona og krakka). Margra ára sparnaður á meðan borgað er fyrir allt sem er þegar farið á innan við ári. Ég hef verið að vinna í 6-7 ár núna og ég hef ekki getað byggt upp neinn sparnað lengur í hvert skipti sem eitthvað gerist sem ég þarf að grípa inn í. Ég hefði getað farið fyrir löngu síðan og lifað án stresssins og kjaftæðisins frá mömmu og afa en ég gæti ekki bara látið ömmu mína verða arðrænd.

Ég vil bara frið og ró til að lifa lífi mínu með ömmu á meðan við getum enn.

Þakka þér fyrir hver sem er að lesa þetta og getur deilt orðinu og sparað allt sem þeir geta.