Ola a todos, chámome Xosé. Escribir estas palabras non é doado, porque nunca pensei que me atoparía nunha situación semellante, contando unha historia que trae consigo dor e esperanza. Son músico, levo uns vinte anos cantando e a música é o meu alento, a miña forma de vivir e de dar alegría aos demais.

Pero en decembro de 2023, a miña vida cambiou nun instante. Un accidente de scooter deixoume profundas cicatrices, non só no corpo senón tamén na alma. Pensei que o peor pasara, pero uns meses despois, debido ás consecuencias do accidente, tiven unha isquemia que comprometeu para sempre o uso dun brazo. Hoxe está paralizado. Sería difícil de aceptar para calquera, pero para un músico coma min, que vive coas e para as súas mans, é un golpe moi duro.

Despois de moita busca e momentos de desesperación, atopei un raio de esperanza. Hai un hospital privado, o "Sol et Salus" en Rimini, onde se realizan cirurxías funcionais que poderían ofrecerme unha oportunidade: a de recuperar polo menos parte do uso do meu brazo. Sería coma ter unha segunda vida, coma poder respirar profundamente de novo.

Pero esta esperanza ten un custo, e non é un custo que eu poida asumir só. É unha montaña demasiado alta para escalala sen axuda. Por iso me dirixo hoxe a vós, con humildade e co corazón na man. Non é doado pedir, pero sei que nas dificultades podemos confiar nos demais, no poder da solidariedade e da bondade humana.

Por favor, axúdame a volver a facer o que amo, vivir a vida ao máximo e perseguir o meu soño. Cada contribución, mesmo unha pequena, é un paso cara a ese cumio, cara á posibilidade de volver poñerme de pé e sentir de novo o poder da música fluíndo a través de min.

A cada un de vós que decidades axudarme, quero darvos as grazas, dende o fondo do meu corazón. Grazas por crer en min, por axudarme cando máis a necesitaba. Nunca esquecerei o teu xesto.

Amor, paz e empatía,

Xosé