Muhamad Hamouda, de 21 anos, tivo que deixar atrás a súa casa para fuxir coa súa familia dos bombardeos do exército de ocupación.

O seu pai, Hazem, que resultou ferido no peito e na man durante a fuxida, rexentaba un taller de reparación de camións que mantiña á súa familia. Muhamad, con formación en electricidade automotriz, traballou no taller ata que os israelís o destruíron por completo xunto coa granxa do seu avó. Como tantas outras familias, perdérono absolutamente todo.

Muhamad sacara unha nota excelente no exame que lle permitiu entrar na universidade, onde planeaba estudar Enxeñaría Automotriz.

Os seus irmáns Thaer e Saja teñen discapacidades e requiren coidados constantes da súa nai.

Ahmed é o seu irmán máis novo. Ten 12 anos. Encantáballe estudar e era o mellor da súa clase. Cando sexa maior, quere ser médico.

Os sete sobreviven nunha tenda de tea. O son ameazante dos drons e das ráfagas de disparos é constante.

Os prezos dos escasos alimentos dispoñibles en Gaza son exorbitantes.

A falta de recursos económicos obriga a Muhamad a percorrer quilómetros para tentar conseguir un saco de fariña, arriscando literalmente a súa vida, aterrorizado de ser alcanzado por fogo de francotiradores ou bombas lanzadas por drons.

Cada contribución, independentemente da súa contía, arroxa luz sobre o terrible pesadelo que viven a cada hora dos seus días.

«Dende o máis profundo do meu corazón: GRAZAS! O voso apoio abrázanos coma o abrazo dunha nai. É unha táboa de salvación nestes tempos nos que necesitamos algo de esperanza». – Muhamad Hamouda e familia.

----------

Muhamad Hamouda, de 21 anos, abandonou a súa casa para escapar coa súa familia dos bombardeos da ocupación.

O seu pai, Hazem, axudoulle durante a fuxida, xestionando unha oficina de rescate de camións para manter a familia. Muhamad, con formación en enxeñaría eléctrica, traballou na oficina ata que os israelís non foron desmantelados por completo. Vén tanto coa túa familia, temos a todos.

Muhamad recibiu outro voto polo seu consentimento para acceder á universidade, onde pretende estudar enxeñaría automotriz.

Os meus irmáns Thaer e Saja están discapacitados e precisan ser curados por mor da súa nai.

Ahmed é o fratello menor. Ten 12 anos. Amava studiare ed era o primeiro da classe. Da grande quere ser doutor.

Atopeino nunha tenda de tecidos. Il suono minaccioso dei drones e degli spari é constant.

O prezo do pequeno cibo que se podo mercar en Gaza é soorbitante. La mancanza di risorse finanziarie costringe Muhamad para percorrer quilómetros por cercare di obter un sacco di farina, riscondo literalmente a vita, con il terrore di essere colpito dal fuoco dei cecchini ou dalle bombe sganciate dai drones.

A miña contribución, non importa canta, é un espiral de luz no terrible íncubo que non vivo ningún día.

"GRAZIE CON TUTTO IL CUORE! O teu apoio ci abbraccia como o farebbe unha madre. É un'ancora di salvezza in questi momenti in cui abbiamo bisogno di un pouco di peranza." – Muhammad Hamouda e familia.