Benvido/a. Hai 6 anos vivía en Bucarest e estudaba na universidade. Tiña unha vida por diante, unha relación estable e soños por cumprir. Compartía o piso cun compañeiro de traballo e o diñeiro viña da miña nai (só a tiña como nai) que estaba no estranxeiro. Debido ao séquito, aos falsos amigos, pero tamén á inocencia dun neno que vén do país á capital, comecei a xogar a xogos de azar, a xogos electrónicos! Ao principio era como unha diversión no meu tempo libre onde gastaba algo de diñeiro que podía permitirme perder. Ás veces tiña pequenas ganancias, pero tamén grandes. Comecei a traballar nunha gran empresa onde tiña un salario decente. Repartía o meu tempo entre a universidade e o traballo! No meu tempo libre, comecei a xogar cada vez máis xogos de azar ata que se converteu nunha adicción. Estaba ausente da universidade e adoitaba ir a xogos de azar onde gastaba ata o último céntimo. Pedía prestado a amigos e familiares para tapar os buratos, pero as débedas eran cada vez máis apertadas. A miña relación xa rematara, o único que me importa é atopar solucións para gañar cartos para pagar as miñas débedas. Fixen un préstamo no banco e paguei todas as miñas débedas. Pero non foi suficiente, empecei a endebedarme de novo para conseguir cartos para xogar. Pedín outros préstamos para conseguir diñeiro ata que cheguei a unha cantidade bastante grande. Sentíndome abrumado por tantas débedas, decidín marchar do país para traballar no estranxeiro. Levoume bastante tempo facelo, pero pareceu a mellor decisión. Bloqueei todas as miñas contas de xogo, excluínme de todas as salas de xogos para que non me deixasen entrar. Agora estou a intentar reunir cartos para pagar os meus préstamos e débedas e volver ao país.