Son unha moza de 21 anos e marchei da casa aos 18 debido a unha situación insoportable: un pai violento e unha nai ausente. Ao tomar esta decisión, asumín a miña propia decisión, combinando os meus estudos de dereito cun traballo de estudante. Porén, tiven que interromper os meus estudos por mor dunha fobia social. Atacáronme ao saír do traballo, e despois a mononucleose obrigoume a facer unha longa pausa, o que me impedíu volver a este traballo.

Sen uns ingresos estables, tiven que volver vivir coa miña nai, pero ela pediume axiña que marchase. Para manterme, collín un traballo fixo e abandonei os estudos para sempre. Durante máis dun ano e medio, a miña vida parou: o meu horario xa non coincidía co dos meus amigos, a miña vida social derrubouse e os meus soños esvaecéronse.

Decidida a retomar os meus estudos, elixín a vía do traballo e o estudo. Non obstante, cun soldo de 1.070 €, incluídos 140 € de crédito para devolver cada mes, teño dificultades para chegar a fin de mes. A partir do día 8 do mes, xa non teño dabondo para comer axeitadamente. Non me atrevo a pedir axuda a ninguén, consumida pola vergoña de non ser capaz de arranxarme as cousas por min mesma. Os meus problemas financeiros estánme a atormentar ata o punto de que xa non vexo saída.