Se estás a ler estas liñas probablemente sexa porque a túa vida se cruzou coa de Fabry, ou quizais esteas aquí por algunha coincidencia, e nunca o coñeciches.

Meu marido deixounos hai uns días, despois de convivir cunha enfermidade diagnosticada hai uns anos, cando as nosas fillas xa naceran. Malia a forza, a incrible vitalidade e a alegría que sempre o distinguiron, a enfermidade arrebatounos inxusta e prematuramente, deixando un baleiro que nada nin ninguén poderá encher xamais, nas vidas de todos os que viviron con el e o amaron.

Pero Fabry non deixou atrás a desesperación, senón as ganas de vivir, de mirar cara ao futuro, deixounos tenacidade e coraxe, porque el foi todo isto e eu quero seguir adiante o que fomos, o que el foi, por min e polas nosas fillas.

É con estes sentimentos, pero tamén con extrema humildade e ao mesmo tempo dignidade, que pensei en iniciar esta recadación de fondos. Cun só ingreso e as nenas aínda pequenas, sei que o camiño será longo, certamente cheo de alegría pero tamén inevitablemente difícil. É impensable para min seguir pagando a hipoteca actual, pero con 40.000 € e algo de esforzo podería conseguir baixar a cota a un nivel que me sexa asumible e conservar a nosa vivenda actual. Unha utopía? Quizais. Pero díxenme a min mesma que tiña que intentalo.

Agradezo de todo corazón a quen poida facer unha doazón, mesmo anónima, mesmo simbólica; Tamén lles dou as grazas a quen se detivo a ler estas poucas liñas, porque se non pode ou non quere facer ningunha doazón, espero que poidan á súa vez recibir esperanza, confianza ou inspiración, como a que eu recibín lendo tantas historias tristes, unidos polo extraordinario desexo de "saír diso".