Αγαπητή κυρία/κύριος,

Επιτρέψτε μου να μοιραστώ μαζί σας την ιστορία μου, η οποία ξεκίνησε πριν από οκτώ χρόνια και έκτοτε άλλαξε εντελώς τη ζωή μου. Αρρώστησα σοβαρά από τη μια μέρα στην άλλη. Αυτό που είναι φυσικό για τους άλλους -το φαγητό, η εργασία, οι χαρές της καθημερινής ζωής- έγινε για μένα ένα άπιαστο όνειρο.

Ένας συνεχής, αφόρητος πόνος εμφανίστηκε σε ένα σημείο της κοιλιάς μου, σαν να υπέφερα συνεχώς από εντερικές κράμπες. Μπορώ να τον ανακουφίσω μερικές φορές μόνο με ισχυρή πίεση - έτσι περνάω κάθε μέρα. Το φαγητό δεν είναι χαρά για μένα, αλλά μαρτύριο: Με δυσκολία τρώω και δυσκολεύομαι να διατηρήσω το βάρος μου. Έπρεπε να εξαλείψω σχεδόν τα πάντα από τη διατροφή μου, αλλά ακόμη και οι λίγες τροφές που θεωρητικά θα μπορούσα να φάω προκαλούν πόνο.

Τα τελευταία χρόνια, έκανα τα πάντα για να βρω την αιτία της ασθένειάς μου. Έχω επισκεφθεί αμέτρητους γιατρούς σε όλη τη χώρα, έχω δοκιμάσει παραδοσιακές και εναλλακτικές θεραπείες και έχω υποβληθεί σε τρεις χειρουργικές επεμβάσεις, αλλά εξακολουθώ να βρίσκομαι στο ίδιο σημείο. Η διάγνωση, η οποία ήταν δύσκολο να προσδιοριστεί, είναι ότι, μεταξύ άλλων, τα νεύρα στα έντερά μου δεν λειτουργούν σωστά. Μιλάνε για μία μόνο επιλογή: ένα στόμα, αλλά δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι αυτό θα ήταν πράγματι λύση.

Η ασθένεια έχει καταστρέψει όχι μόνο το σώμα μου αλλά και ολόκληρη τη ζωή μου. Δεν έχασα μόνο τη δουλειά μου, αλλά και ένα όνειρο - να γίνω μητέρα. Λόγω της ασθένειας, αυτό δεν έχει καταστεί εφικτό μέχρι στιγμής, παρόλο που ήταν η μεγαλύτερη επιθυμία μου. Θα είχα ακόμα μια ευκαιρία αν μπορούσα να αναρρώσω γρήγορα, αλλά χρειάζομαι ιατρική βοήθεια γι' αυτό, την οποία προς το παρόν δεν μπορώ να διαθέσω οικονομικά.

Ο γάμος μου διαλύθηκε επίσης. Αρχικά, η οικογένειά μου και ο σύζυγός μου στάθηκαν στο πλευρό μου, πιστεύοντας ότι θα αναρρώσω. Αλλά με την πάροδο των ετών, η ελπίδα ξεθώριασε και σήμερα έχω μείνει μόνη μου με τον πόνο μου. Ζω σε μια ευάλωτη σχέση που με κατατρώει όχι μόνο σωματικά αλλά και ψυχικά.

Αλλά δεν είμαι αυτή που είμαι. Βασικά, είμαι μια χαρούμενη, χιουμοριστική γυναίκα που αγαπάει να ζει, που παλεύει, που δεν τα παρατάει ποτέ. Τώρα όμως νιώθω ότι δεν μπορώ να συνεχίσω πια μόνη μου. Δεν θέλω να ζω έτσι, δεν θέλω να δεχτώ ότι ο πόνος και η αδυναμία καθορίζουν τη ζωή μου.

Μέχρι τώρα, δεν έχω ζητήσει ποτέ βοήθεια. Πάντα προτιμούσα να δίνω, αλλά τώρα αναγκάζομαι να στραφώ σε εσάς. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι υπάρχει ένας γιατρός, μια θεραπεία που μπορεί να με βοηθήσει. Αλλά για να φτάσω εκεί, χρειάζομαι υποστήριξη.

Σας παρακαλώ, αν μπορείτε, βοηθήστε με να συνεχίσω τον αγώνα και να έχω μια ευκαιρία για μια φυσιολογική ζωή. Εκφράζω τη βαθύτατη ευγνωμοσύνη μου για κάθε υποστήριξη.

Με ευγνώμων καρδιά και σας ευχαριστώ.