Η προγιαγιά μου - μας άφησε τη γη της, ένα κομμάτι γης που αγαπούσε με όλη της την καρδιά. Ήταν το δώρο της σε εμάς, ένα μέρος όπου η οικογένειά μας θα μπορούσε να αναπτυχθεί και να ευδοκιμήσει. Το 2004, η μητέρα μου, μια σκληρά εργαζόμενη γυναίκα που μεγάλωσε μόνη της τέσσερα παιδιά, άρχισε να χτίζει ένα σπίτι σε αυτό - ένα σπίτι που ήθελε να είναι η κληρονομιά της. Αλλά την απογοήτευαν ξανά και ξανά: οι εργολάβοι έπαιρναν τα χρήματά της, άφηναν μισοτελειωμένους τοίχους και εξαφανίζονταν. Δεν πρόλαβε ποτέ να το δει ολοκληρωμένο.

Ανέλαβα το όνειρό της, αποφασισμένη να τελειώσω αυτό που ξεκίνησε. Για πάνω από 6 χρόνια, ο σύντροφός μου και εγώ ρίξαμε τα πάντα σε αυτό - τις οικονομίες μας, την ενέργειά μας, την ελπίδα μας. Αλλά το σπίτι ήταν ένα χάος: κακοφτιαγμένο, καταρρέοντας σε ορισμένα σημεία, αναγκάζοντάς μας να το γκρεμίσουμε και να το ξαναχτίσουμε. Κάθε βήμα προς τα εμπρός ήταν δύο βήματα πίσω. Μετά ήρθε η αύξηση του κόστους - τα υλικά που είχαμε προϋπολογίσει πριν από χρόνια είναι τώρα διπλάσια, τριπλάσια στην τιμή. Μοιάζει με έναν ατελείωτο κύκλο από τον οποίο δεν μπορούμε να ξεφύγουμε.

Τώρα, με το νεογέννητο παιδί μας, το διακύβευμα είναι μεγαλύτερο από ποτέ. Το σπίτι στο οποίο μένουμε δεν είναι δικό μας και ο ιδιοκτήτης του μετακομίζει σύντομα πίσω. Δεν θα έχουμε πουθενά να πάμε. Συναισθηματικά και σωματικά, καταρρέουμε. Φοβάμαι ότι αυτό θα διαλύσει την οικογένειά μου. Αυτό το σπίτι δεν είναι μόνο τοίχοι- είναι το παρελθόν μας, το μέλλον μας, τα πάντα μας.

Χρειαζόμαστε 25.000 ευρώ για να τελειώσουμε με τα βασικά: μια στέγη, πόρτες και παράθυρα για να το κάνουμε βιώσιμο. Κάθε δολάριο μας φέρνει πιο κοντά στο να μετακομίσουμε και να ξεφύγουμε από αυτόν τον εφιάλτη.

Η βοήθειά σας δεν αφορά μόνο τούβλα και κονιάματα - αφορά το να δώσετε σε μια οικογένεια την ευκαιρία να θεραπευτεί, να τιμήσει την αγάπη μιας μητέρας και να κρατήσει μια υπόσχεση στο παρελθόν. Ακόμα και 5€ ή 10€ σημαίνουν τα πάντα για εμάς. Παρακαλώ, γίνετε μέρος της ιστορίας μας.