Γεια σας αγαπητοί δωρητές Έχω έναν φίλο που έχει έναν αδελφό Vasek και γεννήθηκαν και οι δύο με εγκεφαλική παράλυση και θα ήθελα να τους εκπληρώσω την ευχή τους και θα ήθελα τα αγόρια να έχουν μια πιο ευτυχισμένη ζωή.Επιτρέψτε μου να βάλω την ιστορία τους εδώ, η οποία γράφτηκε από τον ίδιο τον φίλο μου Jiřík.Σας παρακαλώ να είστε τόσο ευγενικοί και να συνεισφέρετε τουλάχιστον ένα μικρό ποσό για να διευκολύνετε την κατάσταση της ζωής τους Θα ήθελα να κάνω και τα δύο αδέρφια ευτυχισμένα όταν η ζωή δεν τους έχει δώσει το πιο σημαντικό πράγμα και αυτό είναι μια υγιής οικογένεια -------Παρακαλώ σημειώστε ότι έχει εγκεφαλική παράλυση οπότε η ιστορία του δεν θα είναι εντελώς γραμμένη χωρίς λάθη αν και είναι ένα πολύ έξυπνο αγόρι

Είμαστε ο Jiří και ο Václav είμαστε δύο δίδυμα αυγά γεννηθήκαμε με εγκεφαλική παράλυση όταν ήμασταν ενός έτους έτσι άλλαξε η ζωή μας έχω μια αναπηρία του μυοσκελετικού συστήματος που σημαίνει ότι έχω μόνο μια αναπηρία εγώ είμαι ανάπηρος αλλά ο αδερφός μου έχει μια επιπλέον αναπηρία αυτή τη στιγμή μέχρι να γίνουμε έξι ετών πηγαίναμε στο νηπιαγωγείο γιατί και οι δύο γονείς δουλεύουν για ώρες και από τότε που ήμασταν έξι ετών η μητέρα μου ήταν στο σπίτι μαζί μας η μητέρα μου γυμναζόταν μαζί μας και μας βοηθούσε σε όλα όσα δεν μπορούσαμε να διαχειριστούμε εγώ και ο αδερφός μου για παράδειγμα εγώ και ο αδερφός μου είχαμε πολλαπλές ιατρικές επεμβάσεις ο πατέρας μου δεν συμπεριφερόταν πάντα σαν πατέρας η μητέρα μου μας έμαθε να είμαστε όσο το δυνατόν πιο ανεξάρτητοι έτσι όταν η μητέρα μου πήγαινε για ψώνια εγώ φρόντιζα τον αδερφό μου τον τάιζα όταν του έδινα επίσης χάπια και δεν χρειαζόταν να τον αλλάξω για να πάει στον παιδικό σταθμό και τον βοηθούσα για 32 χρόνια, ακόμα και όταν οι γονείς μου ήταν μαζί τον φρόντιζε η μητέρα μου ή εγώ. Παραδέχομαι ότι όλα αυτά τα χρόνια δεν μπορώ να συγχωρήσω τον πατέρα μου παρόλο που τον αγαπώ όταν ήμασταν μικροί η μαμά μου μας έλεγε τα νέα και πάντα όταν ήμασταν στην πόλη για ψώνια τσαντιζόταν τόσο πολύ μαζί μου ή η μαμά μου έπαιζε ακόμα και βόλεϊ ανταγωνιστικά οπότε όταν μπορούσε μας πήγαινε σε τουρνουά και πηγαίναμε σε κατασκηνώσεις και ούτω καθεξής για πολλά χρόνια, οπότε η μαμά τα κανόνιζε όλα αυτά για εμάς όταν ήμασταν μικροί οπότε μας πήγαινε στο κολυμβητήριο τώρα είμαστε ενήλικες και επειδή η μαμά δεν μπορούσε να μας πάει πια για να με κρατήσει στο σπίτι και για να διασφαλίσει ότι αν της συνέβαινε κάτι, κανόνισε να ζήσουμε σε μια εγκατάσταση που ονομάζεται σπίτι Na Zámečku στην περιοχή Olomouc. σε στέγαση για άτομα με ειδικές ανάγκες και ο αδελφός μου και εγώ ζούμε σε ένα σπίτι για άτομα με ειδικές ανάγκες είναι στην περιοχή Olomouc ζούμε εδώ δεν είμαι σίγουρος πόσο καιρό τρία τέσσερα χρόνια σας ευχαριστώ όλους πάρα πολύ για τη βοήθειά σας ♥️♥️♥️♥️♥️