Γεια σας, είμαι ο Βλαντ, ένας φοιτητής που ζει μόνος του σε μια άλλη χώρα, προσπαθώντας να χτίσει ένα μέλλον - κρατώντας ένα όνειρο που ξεκίνησε πριν καν μπορέσω να περπατήσω.

Όταν ήμουν μωρό, ο πατέρας μου είχε μια BMW Σειρά 3. Δεν θυμάμαι τις λεπτομέρειες του αυτοκινήτου, αλλά θυμάμαι πώς ένιωθα όταν ήμουν κοντά του. Είχε αυτή την παρουσία - κάτι που πυροδοτούσε κάτι βαθιά μέσα μου, ακόμα και από μικρό παιδί. Μια μέρα, έπρεπε να το πουλήσει. Δεν καταλάβαινα πλήρως το γιατί, αλλά θυμάμαι τη θλίψη. Κάτι μου έμεινε εκείνη την ημέρα. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου:

"Μια μέρα, θα έχω τη δική μου σειρά 3".

Τα χρόνια πέρασαν και αυτή η σπίθα δεν έσβησε ποτέ. Το αυτοκίνητο που άναψε κάτι μέσα μου έγινε το όνειρό μου. Και όταν επιτέλους πήρα το δίπλωμα οδήγησης, άρχισα να αποταμιεύω - ευρώ προς ευρώ - για να κάνω αυτό το όνειρο πραγματικότητα. Όχι για ένα ολοκαίνουργιο αυτοκίνητο. Όχι για επίδειξη. Αλλά για την BMW E92 - ένα αυτοκίνητο που σημαίνει τα πάντα για μένα. Ένα αυτοκίνητο που αντιπροσωπεύει τον δεσμό που είχα με τον πατέρα μου και την υπόσχεση που έδωσα στον εαυτό μου όταν ήμουν παιδί.

Αλλά αυτό το όνειρο δεν είναι πλέον μόνο δικό μου.

Έχω έναν μικρό αδελφό, 10 χρόνια μικρότερο από μένα. Μεγάλωσε βλέποντάς με να παθιάζομαι με τα αυτοκίνητα - όπως ακριβώς έβλεπα κάποτε τον πατέρα μας. Του μετέδωσα την αγάπη μου για την E92. Τώρα, είναι κάτι για το οποίο μιλάμε συνέχεια. Ονειρευόμαστε να την οδηγήσουμε μαζί. Να καθόμαστε μέσα σε αυτό. Να ακούμε τον βρυχηθμό του κινητήρα. Και μόνο η σκέψη να τον πάρω μια μέρα...

Αυτό είναι το όνειρο μέσα στο όνειρο.

Αλλά η ζωή δεν το έκανε εύκολο.

Μετακόμισα μακριά για το πανεπιστήμιο, μόνη, μακριά από την οικογένειά μου. Έπιασα δουλειά για να συντηρήσω τον εαυτό μου, προσπαθώντας να κάνω οικονομίες για το αυτοκίνητο, να πληρώνω το ενοίκιο και να παρακολουθώ τα μαθήματα. Δούλεψα τόσο σκληρά που εξαντλήθηκα. Απέτυχα στη χρονιά. Έπρεπε να παραιτηθώ από τη δουλειά μου. Τώρα επαναλαμβάνω την ίδια χρονιά, καλύπτοντας το ενοίκιο και τα δίδακτρα με τα λίγα που βγάζω. Προσπάθησα τα πάντα για να πραγματοποιήσω αυτό το όνειρο μόνη μου.

Αλλά δεν μπορώ να το κάνω μόνη μου.

Γι' αυτό είμαι εδώ, ζητώντας τη βοήθειά σας.

Προσπαθώ να συγκεντρώσω 15000 ευρώ για να αγοράσω το πρώτο μου αυτοκίνητο - ένα αυτοκίνητο που ονειρευόμουν για πάνω από μια δεκαετία. Όχι για πολυτέλεια. Όχι για ταχύτητα. Αλλά για αυτό που σημαίνει για μένα και για τον δεσμό που αντιπροσωπεύει μεταξύ δύο αδελφών που πιστεύουν σε κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό τους.

Αν είχατε ποτέ ένα όνειρο που φαινόταν απρόσιτο...

Αν έχετε κρατήσει ποτέ κάτι σε δύσκολες στιγμές...

Αν θέλατε ποτέ να αποδείξετε ότι τα όνειρα μπορούν να επιβιώσουν ακόμα και όταν όλα τα άλλα καταρρέουν...

Τότε καταλαβαίνετε γιατί αυτό έχει σημασία.

Ακόμα και μια απλή συμμετοχή, μια ευγενική λέξη ή μια μικρή δωρεά με φέρνει πιο κοντά σε κάτι που κουβαλάω στην καρδιά μου από τότε που ήμουν παιδί στο πίσω κάθισμα, κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο, βλέποντας τον πατέρα μου να οδηγεί εκείνη την παλιά σειρά 3.

Σας ευχαριστώ, πραγματικά - από εμένα και από τον μικρό αδελφό που ακόμα περιμένει εκείνη την πρώτη βόλτα.

Με όλη μου την καρδιά,

Vlad