Γεια σας, και σας ευχαριστώ που το διαβάσατε αυτό! Πρώτα απ' όλα θέλω να ζητήσω συγγνώμη. Ξέρω ότι άλλοι άνθρωποι χρειάζονται πολύ περισσότερη βοήθεια από εμένα... Είμαι 25 ετών, έχω 2 παιδιά και είμαι παντρεμένος. Είμαι ο μόνος που εργάζεται καθώς τα παιδιά είναι πολύ μικρά για το σχολείο και δεν έχουμε την οικονομική δυνατότητα για νταντά οπότε η γυναίκα μου φροντίζει πάντα εμένα/τα παιδιά/το σπίτι. Αλλά πριν αποκτήσουμε παιδιά... Ήμουν ηλίθιος και ξεκίνησα όλα αυτά τα δάνεια και τις πιστωτικές κάρτες.. στην αρχή κατάφερα να τα ελέγξω, αλλά εδώ και αρκετό καιρό.. απλά ένα σωρό χαμένες πληρωμές. το συνολικό ποσό του χρέους ήταν 21000€ αλλά κατάφερα να το καλύψω σιγά σιγά. Το πρόβλημα είναι... ότι μετά βίας φτάνουν για να αντεπεξέλθω στους λογαριασμούς και στις ανάγκες των παιδιών επίσης. Η δουλειά μου δεν είναι αρκετή και για να είμαι ειλικρινής μαζί σας, χάνω την ελπίδα, άρχισα να δείχνω και να συμπεριφέρομαι τόσο καταθλιπτικά που υποσυνείδητα το νιώθουν και τα παιδιά. Απλά χρειάζομαι κάποια βοήθεια, και σε αυτό το σημείο δεν έχω τίποτα άλλο .. Ορκίζομαι στο Θεό... Σήμερα ήμασταν έξω με τα παιδιά, και συναντήσαμε και κάποιες φίλες με τα μικρά τους, έπαιξαν στο πάρκο όλα ήταν ωραία και υπέροχα μέχρι που μια από τις άλλες μαμάδες, πρότεινε να πάμε στο μαγαζί. Η καρδιά μου ράγισε όταν το άκουσε αυτό το κοριτσάκι μου και ήθελε να της φέρω ένα νερό και μερικά σνακ. Δεν ήξερε ότι ο πατέρας της (εγώ) είχε ισοζύγιο 0... Οπότε το έπαιξα, πρόσεχα όλα τα παιδιά και έστειλα εκείνες τις μαμάδες στο μαγαζί να πάρουν ότι ήθελαν και τα παιδιά μου απλά ήπια λίγο νερό από αυτές...οπότε ναι κλαίω ενώ τα γράφω αυτά, αλλά ήταν τόσο δύσκολο και ένιωσα σαν ο χειρότερος άνθρωπος, ο χειρότερος μπαμπάς.. και ο πιο αξιολύπητος σύζυγος...οπότε αυτό ήταν.. αν κάποιος διάβασε μέχρι εδώ, σας ευχαριστώ από καρδιάς!