Γεια σε όλους, το όνομά μου είναι Robert και θα ήθελα πραγματικά να σας ζητήσω βοήθεια, μια καλή πράξη.

Επειδή είμαι ουσιαστικά κλεισμένος στο σπίτι ή σε ψυχιατρείο όλη μου τη ζωή, έξω από τον κόσμο, έξω από την ελευθερία, παρεμπιπτόντως αυτό είναι: ΑΥΤΌ ΠΟΥ ΕΊΝΑΙ, ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΉ ΠΛΕΙΟΨΗΦΊΑ ΑΠΌ ΕΣΆΣ, ΚΆΤΙ ΑΠΌΛΥΤΑ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΌ...

και για μένα είναι σχεδόν ανέφικτο να το γνωρίσω λόγω των μόνιμα ανυπολόγιστων πολλαπλών σοβαρών ψυχιατρικών διαγνώσεων, διαταραχών και ασθενειών μου. Δεν έχω γνωρίσει ποτέ στη ζωή μου αυτή την εσωτερική ελευθερία.

Δύο από αυτές τις πολλές ασθένειες ή διαταραχές είναι η αγοραφοβία και κυρίως η εξαιρετικά σοβαρή κοινωνική φοβία, η οποία έχει εκ των πραγμάτων καταστρέψει τη ζωή μου, διότι και μόνο το να βγω έξω είναι σχεδόν υπεράνθρωπο έργο για μένα. Πόσο μάλλον όταν πρέπει να πάω στο γιατρό ή σε άλλα σημαντικά μέρη για να κάνω απαραίτητα πράγματα που απλά πρέπει να γίνουν, και τώρα πώς να πάω εκεί όταν και μόνο η έξοδος από το διαμέρισμά μου μου προκαλεί αγωνία.

Και να πρέπει να κάνω τη διαδρομή μέχρι τη στάση του λεωφορείου, να περιμένω εκεί με πολλούς άλλους αγνώστους, και αυτό είναι μόνο η αρχή, και μετά να μπω σε ένα όχημα. Το να βρίσκομαι σε ένα τραμ με αγνώστους με παραλύει εντελώς και βιώνω απερίγραπτο φόβο και τεράστιο άγχος. Πόσο μάλλον να είμαι παγιδευμένος σε ένα κινούμενο λεωφορείο ή, Θεός φυλάξοι, σε ένα μετρό. Και μόνο η συντροφιά ανθρώπων και ακόμα το να βρίσκομαι κοντά τους είναι ένα ανυπέρβλητο πρόβλημα για μένα.

Επιπλέον, η μαμά μου είναι ήδη αρκετά κακή στα πόδια της και ως εκ τούτου δεν μπορεί να περπατήσει σχεδόν πουθενά. Υποφέρει από αυτό σχεδόν σε όλη της τη ζωή, αλλά έχει χειροτερέψει απίστευτα τα τελευταία χρόνια και το χειρότερο είναι ότι πονάει ακόμα και όταν δεν πηγαίνει πουθενά και δεν επιβαρύνει καθόλου τα πόδια της. Νομίζω ότι δικαιούται κάποια προβλήματα υγείας δεδομένης της ηλικίας της, 1953. Θα θέλαμε να ζητήσουμε βοήθεια για να καταφέρουμε να αγοράσουμε ένα παλαιότερο μεταχειρισμένο αυτοκίνητο που θα διευκολύνει την μετακίνηση στην πόλη, αλλά και πολύ ψυχολογικά από το να είμαστε περιορισμένοι στο σπίτι σχεδόν όλη μας τη ζωή, αυτό είναι αδιανόητο ακόμα και για έναν υγιή άνθρωπο.

Το αυτοκίνητο θα ήταν κάτι σαν μέσο ελευθερίας και ξεκούρασης από την πόλη εξερευνώντας τις ομορφιές της πατρίδας μας, ή απλά για να κάνουμε ένα διάλειμμα από τα ατελείωτα καθημερινά στερεότυπα και τη μιζέρια.