Κανείς δεν θα πρέπει ποτέ να βλέπει τους γονείς του να αγωνίζονται να επιβιώσουν - όχι μόνο λόγω ασθένειας, αλλά και λόγω συντριπτικού χρέους.

Αλλά αυτή είναι η πραγματικότητά μου, κάθε μέρα, από το 2022.

Ο πατέρας μου διαγνώστηκε με σάρκωμα Kaposi, μια επιθετική και επώδυνη μορφή καρκίνου του δέρματος. Και αυτή η ασθένεια τον έπληξε μετά από χρόνια άγχους, ανησυχίας και θυσιών. Δούλεψε όλη του τη ζωή για εμάς, πιέζοντας μέσα από την εξάντληση με κάθε ίχνος δύναμης που είχε... αλλά η ζωή δεν του έδωσε ποτέ ανάπαυλα. Τώρα, αντί να περάσει τα τελευταία του χρόνια εν ειρήνη, παλεύει τόσο με τον καρκίνο όσο και με το χρέος.

Προσπάθησα να τον προστατεύσω. Ήθελα να σηκώσω το βάρος μόνος μου - αλλά έκανα τα πράγματα χειρότερα. Δυστυχώς, ακόμη και πριν από την ασθένειά του, είχαμε πάρει δάνεια και πιστώσεις μόνο και μόνο για να κρατήσουμε την οικογένειά μας στην επιφάνεια. Όταν ήρθε η διάγνωση, είχαμε ήδη πνιγεί στα χρέη. Και σήμερα, ασφυκτιώ.

Τα μηνιαία χρέη μας έχουν φτάσει να ξεπερνούν τα 4.000 ευρώ. Πρόκειται για δάνεια που έχουν διπλασιαστεί, τριπλασιαστεί και τώρα χρωστάμε δέκα φορές περισσότερα από όσα δανειστήκαμε.

Ο πατέρας μου δεν κοιμάται πλέον ήσυχα. Ξυπνάει στη μέση της νύχτας, ιδρωμένος, σκεπτόμενος τα χρήματα. Το σώμα του πονάει, αλλά ο συναισθηματικός πόνος είναι ακόμη μεγαλύτερος - η αίσθηση ότι δεν μπορεί πλέον να μας βοηθήσει, και τώρα είμαστε εμείς αυτοί που πρέπει να τον βοηθήσουμε.

Η θεραπεία του κοστίζει πάνω από 500 ευρώ κάθε μήνα, χρήματα που δεν έχουμε πλέον. Όλος ο μισθός του πηγαίνει κατευθείαν για την πληρωμή του χρέους. Και πέρα από τον καρκίνο που αποδυναμώνει το σώμα του, είναι το άγχος και το χρέος που τον λυγίζουν σιγά σιγά. Νιώθουμε παγιδευμένοι σε έναν εφιάλτη από τον οποίο δεν μπορούμε να ξεφύγουμε.

Το σπίτι βγαίνει προς πώληση -μια απελπισμένη τελευταία προσπάθεια- αλλά κανείς δεν έρχεται να το δει. Δεν έχουμε κανέναν άλλον να ρωτήσουμε, δεν έχουμε πουθενά αλλού να στραφούμε. Νιώθουμε ντροπή, φόβο και νοσταλγία για μια μόνο μέρα χωρίς φόβο.

Το μόνο που θέλω είναι να απαλλάξω τον πατέρα μου από αυτό το άγχος. Να τον δω να αναπνέει χωρίς πανικό. Να ξέρω ότι αύριο δεν θα υπάρχει άλλος λογαριασμός, άλλο τηλεφώνημα, άλλη απαίτηση. Θέλω να ζήσει. Θέλω να είναι υγιής. Θέλω να του κρατάω το χέρι και να του λέω:

"Είναι εντάξει τώρα, μπαμπά. Έχεις περάσει αρκετά. Τώρα είναι η σειρά μας να σε σώσουμε".

Γι' αυτό ζητώ τη βοήθειά σας. Σας παρακαλώ.

Κάθε δωρεά, όσο μικρή κι αν είναι, είναι ένα βήμα προς τη θεραπεία. Ένα βήμα προς την ειρήνη που αξίζει στον πατέρα μου.

Η υποστήριξή σας θα διατεθεί για:

• Μηνιαίες θεραπείες για τον καρκίνο (500€+ το μήνα)
• Αποπληρωμή των χρεών που μας πνίγουν (4.000 €/μήνα)
• Να δώσουμε στον πατέρα μου μια πραγματική ευκαιρία να ζήσει χωρίς φόβο και ντροπή.

Αν δεν μπορείτε να κάνετε δωρεά, παρακαλούμε μοιραστείτε την. Ίσως αυτό το μήνυμα φτάσει σε κάποιον που μπορεί να βοηθήσει.

Ίσως μια καλή ψυχή επιλέξει να γίνει το θαύμα μας.

Από τα βάθη της καρδιάς μου, σας ευχαριστώ που το διαβάσατε αυτό.

Είμαι απλώς ένα παιδί που φωνάζει από πόνο - και δεν αντέχω να χάσω τον πατέρα μου.