Μπορεί μια λέξη να καταστρέψει τα πάντα; Ναι, αν είναι λευχαιμία. Από τον Ιανουάριο δίνω μια μάχη με τον καρκίνο στην οποία διακυβεύεται η ζωή μου.

Παλεύω εδώ και ένα χρόνο με αυτό το απαίσιο πράγμα και ήλπιζα ότι όλα πήγαιναν καλά, δυστυχώς μετά την 1η χημειοθεραπεία - 37% των καρκινικών κυττάρων επανεμφανίστηκαν

Μετά από περαιτέρω χημειοθεραπεία, ήλπιζα ότι όλα θα πήγαιναν καλά, δυστυχώς μετά από 3 εβδομάδες στις 21 Ιανουαρίου 2025 υπήρχε ήδη ελπίδα για την τελευταία χημειοθεραπεία για να καταστραφεί ο μυελός των οστών μου για μια θέση για τον δότη, δυστυχώς, η επανεμφάνιση ήδη 50% του καρκίνου.

Όλα ξεκίνησαν απαρατήρητα... Το φθινόπωρο προσβλήθηκα από ημιπληγία και μετά τη λοίμωξη θέλησα να κάνω εξετάσεις αίματος για έλεγχο. Το αποτέλεσμά τους ήταν σοκαριστικό - είχα σχεδόν 10 φορές περισσότερα λευκά αιμοσφαίρια. Ήξερα τι θα μπορούσε να σημαίνει αυτό, αλλά για μια μέρα εξακολουθούσα να ελπίζω ότι επρόκειτο για λάθος. Δυστυχώς, η επανεξέταση δεν άφησε καμία αμφιβολία. Άκουσα την ετυμηγορία: οξεία μυελοειδής λευχαιμία.

Κάθε μέρα παρακολουθώ να εισέρχονται όλο και περισσότερες σταγόνες χημειοθεραπείας στο σώμα μου - νιώθω σαν να είναι αυτές που μετρούν τον χρόνο που μου απομένει. Έχω δει στο θάλαμο ανθρώπους της ηλικίας μου και ακόμη νεότερους που έχουν χάσει τη μάχη τους με τη λευχαιμία. Ακόμα και η παραμικρή λοίμωξη ή ο πυρετός μπορεί να σκοτώσει εμάς τους άρρωστους ανθρώπους... Φοβάμαι ότι την επόμενη φορά ο ΘΑΝΑΤΟΣ θα έρθει για μένα!

Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι σε πολύ δύσκολη οικονομική κατάσταση, παίρνω μόνο μια μέτρια σύνταξη. Χρειάζομαι υποστήριξη για να πληρώσω τα απαραίτητα φάρμακα και την επακόλουθη αποκατάσταση. Υπάρχουν στιγμές που πρέπει να επιλέξω μεταξύ του να φάω ένα επιπλέον γεύμα ή να αγοράσω μια συνταγή από το φαρμακείο. Όλα αυτά με επιβαρύνουν πάρα πολύ ψυχικά! Μερικές φορές σκέφτομαι ότι είναι ένα κακό όνειρο και ότι θα ξυπνήσω υγιής, ικανή να εργαστώ και θα είμαι εγώ αυτή που θα βοηθήσει τους άλλους.