Περπατώντας κατά μήκος του γραφικού δρόμου που ανεβαίνει μέσα από τα βουνά Apuseni, από την Alba-Iulia προς το Arieșeni, σίγουρα θα εκπλαγείτε από την ομορφιά των τόπων. Ωστόσο, μόλις περάσετε την πόλη Zlatna, στην είσοδο στο Botești, μια απλή καμπύλη θα φέρει στα μάτια σας μια απροσδόκητη θέα: ένα εντυπωσιακό κάστρο. Σήμερα, ελαφρώς θολό λόγω της ταραχώδους ιστορίας του, ωστόσο είναι δύσκολο να το χάσετε: ξεκινώντας από το εντυπωσιακό ανάστημά του που συνορεύει με το δάσος, μέχρι τις αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες που διατηρεί ακόμη.

Το κάστρο χτίστηκε μεταξύ 1936 και 1939 από τον Ion Gigurtu, γιο της Olga Gigurtu (κόρη του αδελφού του Nicolae Balcescu και ανιψιά του ζωγράφου Theodor Aman), πρώην ρουμανικής μηχανικού και φιλογερμανικής, δεξιάς πολιτικής. Η πολιτική του σταδιοδρομία ξεκίνησε το 1918 στο πλαίσιο του Λαϊκού Κόμματος. Στις 10 Απριλίου 1932, ακολούθησε τον Οκταβιανό Γκόγκα όταν αποσχίστηκε από το PP ιδρύοντας το δικό του πολιτικό κόμμα, το Εθνικό Αγροτικό Κόμμα. Από τις 14 Ιουλίου 1935, ο Gigurtu γίνεται ένας από τους ηγέτες του νέου σχηματισμού: του Εθνικού Χριστιανικού Κόμματος, που προέκυψε από τη συγχώνευση του PNA και του LANC (κόμμα του καθηγητή A. C. Cuza). Τον Ιούλιο του 1937, διορίζεται από το Υπουργείο Βιομηχανίας και Εμπορίου ως ειδικός στο Ανώτατο Οικονομικό Συμβούλιο. Στην κυβέρνηση υπό την ηγεσία του Οκταβιανού Γκόγκα μεταξύ 28 Δεκεμβρίου 1937 και 10 Φεβρουαρίου 1938, διορίστηκε από τον βασιλιά Κάρολο Β΄ ως υπεύθυνος για την προετοιμασία της εγκαθίδρυσης του προσωπικού του καθεστώτος, λαμβάνοντας το χαρτοφυλάκιο του Υπουργείου Βιομηχανίας και Εμπορίου. Μετά από αυτή την εμπειρία, ο αρχηγός του κράτους επιβεβαιώνει εκ νέου τη συμμετοχή του στο Ανώτατο Οικονομικό Συμβούλιο. Ο Gigurtu λαμβάνει και πάλι υπουργικά χαρτοφυλάκια στην κυβέρνηση Gheorghe Tătărescu. Διορίζεται επικεφαλής του Υπουργείου Δημοσίων Έργων και Επικοινωνιών (24 Νοεμβρίου 1939 - 1 Ιουνίου 1940) και στη συνέχεια Υπουργός Εξωτερικών (1 Ιουνίου 1940 - 28 Ιουνίου 1940). Το 1940, ο αρχηγός του κράτους διορίζει τον Ion Gigurtu ως πρωθυπουργό, θέση την οποία κατέχει μέχρι τις 4 Σεπτεμβρίου 1940, οπότε και την παραδίδει στον στρατηγό Ion Antonescu. Η ζωή του δεν ήταν εύκολη τα επόμενα χρόνια, καθώς συνελήφθη και αφέθηκε ελεύθερος αρκετές φορές. Τη νύχτα της 5ης/6ης Μαΐου 1950 συλλαμβάνεται και φυλακίζεται στο σωφρονιστικό κατάστημα Sighet μαζί με άλλους πρώην αξιωματούχους του μεσοπολέμου, αλλά και με τη σύζυγό του. Ο Ion Gigurtu πέθανε στις 24 Νοεμβρίου 1959, στις φυλακές Râmnicu Sărat, σε ηλικία 73 ετών.

Γνωστός επιχειρηματίας, ήταν επίσης γενικός διευθυντής της εταιρείας "Mica", που ειδικευόταν στην εξόρυξη χρυσού και άλλων πολύτιμων μετάλλων. Το κάστρο χρησιμοποιήθηκε αρχικά ως θερινή κατοικία της οικογένειας και ως διοικητικό κέντρο της εταιρείας εξόρυξης. Το μέγεθος και τα στοιχεία της σύνθεσης θυμίζουν το νεορουμανικό στυλ μολδαβικής επιρροής, πολύ κοντά στο στυλ Ghika-Budești: "Το στυλ Ghika-Budeesti είναι αλάνθαστο και φέρει έντονο μολδαβικό αποτύπωμα: ορατά τούβλα, φθαρμένοι κεραμικοί δίσκοι, νεογοτθικά πλαίσια στις πόρτες και τα παράθυρα. Ο πύργος που μοιάζει με μοναστήρι, το τόξο με το πέταλο, τα γεωμετρικά μοτίβα είναι επίσης παρόντα. Ειδικότερα, το τόξο του πετάλου είναι προσαρμοσμένο στις ανάγκες του πελάτη, διαθέτοντας ένα κορυφαίο στήριγμα. Η χρωματική των προσόψεων στις κατασκευές του συνδυάζει τις αποχρώσεις του κόκκινου τούβλου με το πράσινο των διακοσμητικών κεραμικών και τα ανοιχτά χρώματα του σοβά στο similipierre".

Το κάστρο βρίσκεται σε οικόπεδο 8.800 τ.μ., με δομημένη επιφάνεια 1.358 τ.μ. και 19 δωμάτια. Ένα σχέδιο ανάπτυξης που περιλαμβάνει 23 διαμερίσματα είναι διαθέσιμο κατά μήκος της τεκμηρίωσης του ακινήτου. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών, στο κάστρο πραγματοποιήθηκαν μια σειρά εργασιών εξυγίανσης και αποκατάστασης. Αυτά αποσκοπούν στη διασφάλιση της συντήρησης του κτιρίου, αλλά θα διευκολύνουν επίσης την αποστολή του μελλοντικού ιδιοκτήτη: η μόνωση των θεμελίων, η εσωτερική διαίρεση, η αντικατάσταση της στέγης και η αντικατάσταση του συστήματος συλλογής ομβρίων υδάτων.

Το κάστρο έζησε την περίοδο δόξας της περιοχής, που συνδέεται με τις δραστηριότητες εξόρυξης χρυσού που αναπτύχθηκαν εδώ, στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε ως σχολείο και σχολική κατασκήνωση, μέχρι τη δεκαετία του 1980, όταν έγινε στρατιωτική μονάδα. Αλλά η διασημότητα του κάστρου σχετίζεται με το γεγονός ότι εδώ γυρίστηκε ένα σημαντικό μέρος της ταινίας "Η τελευταία επίθεση", σε σκηνοθεσία Sergiu Nicolaescu και με τους Ion Besoiu, Colea Răutu, Valentin Uritescu ή Ştefan Iordache.

Σήμερα, το κάστρο είναι έτοιμο να ξεκινήσει μια νέα περιπέτεια. Το μαγευτικό περιβάλλον είναι πανέμορφο και η ευελιξία που προσφέρουν τα τρέχοντα έργα αποκατάστασης μας στέλνουν αμέσως προς την εικόνα ενός μελλοντικού ξενοδοχείου, πανσιόν, κέντρου φροντίδας ή, γιατί όχι, ίσως ενός φανταχτερού κυνηγετικού κάστρου.