Γεια σε όλους,

Ονομάζομαι Aurélie', είμαι 45 ετών, είμαι μητέρα ενός 13χρονου εφήβου.

Ζούμε στη Ζιρόντ. Ζούμε σε ένα μικρό, ήσυχο σπίτι στην καρδιά της εξοχής, γιατί αυτό που έχουμε κοινό με τον γιο μου είναι ότι αγαπάμε και οι δύο τη φύση.

Όλα πήγαιναν καλά μέχρι που ο μπαμπάς μας άφησε τον Ιούνιο του 2021 λόγω ενός καταστροφικού καρκίνου.

Από τότε η ζωή έγινε κάτι παραπάνω από περίπλοκη, έχασα μια σπουδαία δουλειά, μόλις αγοράσαμε ένα σπίτι, αλλά δεν είναι καθόλου έτοιμο, το αποκαλούμε "το σπίτι των 3 μικρών γουρουνιών" επειδή στο εσωτερικό του κάποιοι από τους τοίχους είναι ακόμα γυμνοί και επομένως από τούβλα. Δεν υπάρχει θέρμανση, η οροφή έχει υποστεί ζημιές από χαλάζι και ούτω καθεξής.....

Ηθικά και σωματικά χτυπημένη, προσπαθώ να παλέψω, αλλά πρέπει να παραδεχτώ ότι μου πήρε πολύ καιρό για να ξαναβρώ το μυαλό μου στο παιχνίδι και η οικονομική άβυσσος είχε χρόνο να μεγαλώσει, και παρά τις περιστασιακές δουλειές που έκανα και όλα τα επιδόματα πρόνοιας που έπαιρνα, δεν τα καταφέρνω και το παιδί μου υποφέρει ως αποτέλεσμα.

Γι' αυτό, για πρώτη φορά στη ζωή μου, ζητώ βοήθεια και απευθύνω έκκληση στη γενναιοδωρία σας, σας παρακαλώ.

Έχουμε μόνο 5/6 άτομα που μας στηρίζουν και όχι πια οικογένεια, γιατί μετά την τραγωδία το μόνο που έχει απομείνει είναι αυτοί οι πολύτιμοι φίλοι.

Ενώ μας περιβάλλουν πολλοί άνθρωποι, εμείς βρεθήκαμε πολύ μόνοι.

Η διαδικασία είναι δύσκολη. Πάντα τα κατάφερνα μόνη μου, πάντα δούλευα σκληρά και έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα,

Δεν έχω ξαναμπεί ποτέ σε καθεστώς κοινωνικής πρόνοιας και τώρα δεν έχω άλλη επιλογή από το να προσπαθήσω.

Δεν μπορώ να σας ευχαριστήσω αρκετά για την προσοχή σας και τη βοήθειά σας, αν αποφασίσετε να μας τη χορηγήσετε.

Και σας παρακαλώ να ξέρετε ότι δεν προσπαθώ να κάνω κανέναν να με λυπηθεί, απλά να σας πω για την κατάστασή μας. ελπίζω να καταλάβετε.

Σας ευχαριστώ και πάλι

Tristan και Aurélie