Είμαι μια νεαρή γυναίκα 21 ετών και έφυγα από το σπίτι της οικογένειας όταν ήμουν 18 ετών λόγω μιας αφόρητης κατάστασης: ένας βίαιος πατέρας και μια απούσα μητέρα. Όταν πήρα αυτή την απόφαση, ανέλαβα να συνδυάσω τις σπουδές μου στη νομική με μια φοιτητική εργασία. Ωστόσο, αναγκάστηκα να διακόψω τις σπουδές μου λόγω κοινωνικής φοβίας: δέχτηκα επίθεση καθώς έβγαινα από τη δουλειά, και στη συνέχεια η μονοπυρήνωση με ανάγκασε να κάνω ένα μεγάλο διάλειμμα, εμποδίζοντάς με να επιστρέψω στη δουλειά.

Χωρίς σταθερό εισόδημα, αναγκάστηκα να μετακομίσω ξανά στη μητέρα μου, αλλά εκείνη μου ζήτησε γρήγορα να φύγω. Για να συντηρήσω τον εαυτό μου, έπιασα μια μόνιμη δουλειά, εγκαταλείποντας οριστικά τις σπουδές μου. Για περισσότερο από ενάμιση χρόνο, η ζωή μου σταμάτησε: οι ώρες εργασίας μου δεν ταίριαζαν πλέον με εκείνες των φίλων μου, η κοινωνική μου ζωή κατέρρευσε και τα όνειρά μου έσβησαν.

Αποφασισμένη να επιστρέψω στη σχολή, επέλεξα τη διαδρομή των σπουδών τύπου σάντουιτς. Ωστόσο, με μισθό 1.070 ευρώ, συμπεριλαμβανομένων των 140 ευρώ για την αποπληρωμή δανείων κάθε μήνα, παλεύω να τα βγάλω πέρα. Μέχρι τις 8 του μήνα, δεν έχω αρκετά χρήματα για να φάω κανονικά. Δεν τολμώ να ζητήσω βοήθεια από κανέναν, με κατατρώει η ντροπή ότι δεν μπορώ να τα καταφέρω μόνη μου. Τα οικονομικά μου προβλήματα με δηλητηριάζουν σε σημείο που δεν βλέπω καμία διέξοδο.