Πριν από πολλά χρόνια έκανα ένα λάθος, το οποίο ακολουθήθηκε από μια αλυσίδα λαθών.... Ήταν μια άσχημη περίοδος, δεν μπορούσα να μείνω έγκυος και δεν ήθελα να τα παρατήσω, οπότε έκανα πολλές εξετάσεις, τεστ, θεραπείες... όλα αυτά ήταν αρκετά ακριβά και πήρα ένα μικρό δάνειο... Εδώ είναι το πρώτο ΜΕΓΑΛΟ λάθος, 1500 ευρώ... Μαζί με το δάνειο ήρθε και μια πιστωτική κάρτα... Μετά από ένα χρόνο η κατάσταση είχε επιδεινωθεί, είχα σχεδόν τελειώσει την αποπληρωμή του δανείου, αλλά είχα δύο πιστωτικές κάρτες να πληρώνω κάθε μήνα... Ντρεπόμουν... Δεν είπα τίποτα σε κανέναν... Δεν κοιμόμουν τα βράδια σκεπτόμενος τι να κάνω... Εν τω μεταξύ, τα έξοδα του διαμερίσματος γίνονταν όλο και υψηλότερα κάθε χρόνο... Τελικά έμεινα έγκυος, και εκεί τα έξοδα αυξήθηκαν ξανά,

Αποφάσισα να αλλάξω τράπεζα και με συμβούλευσαν να πάρω μεγαλύτερο δάνειο για να κλείσω τα πάντα και να ξεκινήσω από την αρχή. Έφτασα στο σημείο να πάρω ένα δάνειο 10.000 ευρώ για να πληρώσω τα λάθη που έκανε στα κρυφά ο σύντροφός μου, ο οποίος δεν γνώριζε τα πάντα, και μετά ήρθαν πάλι τα υψηλά έξοδα της συγκυριαρχίας... Το COVID... Οι τρομακτικές αυξήσεις στο ηλεκτρικό ρεύμα και το φυσικό αέριο... Είχα πάλι πρόβλημα και έπρεπε να πληρώσω αυτό το δάνειο... κάθε μήνα... μεταξύ δόσης και εξόδων ο μισθός μου δεν έφτανε... και το 2022 με συμβουλή της τράπεζας παίρνουμε μεγαλύτερο δάνειο... 10 χρόνια...με χαμηλότερη δόση.... Πιο υποφερτή, σχεδόν "ξεχαστή" η δόση των 200 ευρώ το μήνα... Αλλά το συνολικό ποσό ήταν 25 χιλιάδες... 5 χιλιάδες ευρώ σε τόκους... Πολύ υψηλό... Και το πιο σημαντικό πάντα χωρίς να το πω στον σύντροφό μου...

Θα τελειώσει το 2032....

Από σήμερα βρίσκομαι με 19 χιλιάδες (από τις 25) ακόμα να πληρώσω, και άλλες 5 χιλιάδες που πληρώνω στην τράπεζα και θα τελειώσει το 2027... Συνολικά κάθε μήνα 400 ευρώ από το μισθό μου φεύγουν για χρέη.... Τα υπόλοιπα τα χρησιμοποιώ για την οικογενειακή ζωή.

Είμαι φοβισμένη, μονίμως αγχωμένη, δεν χαμογελάω όσο παλιά, ζω με τον φόβο ότι θα μάθουν πόσα χρέη έχω ..για να μην νιώθω πολύ άσχημα το βράδυ, από φόβο, ντροπή και ενοχές προσπαθώ πολύ να προσπαθήσω να "ξεχάσω" το γεγονός ότι έχω τόσο μεγάλο χρέος... Το οποίο, επιπλέον, δεν μου έχει φέρει ούτε οικονομική γαλήνη ούτε κάτι συγκεκριμένο σε ανταπόδοση..... Και συνεχίζω έτσι, μέσα σε χίλιες δυσκολίες, να επιβιώνω και να προσπαθώ να μην αφήσω την οικογένειά μου να στερηθεί τίποτα, αλλά τη νύχτα... Τη νύχτα ξέρω... Και κλαίω... Και φοβάμαι ότι θα μάθει τι έκανα και νομίζω ότι θα με αφήσει, δεν θα με εμπιστευτεί πια, το ξέρω... Αλλά 10 χρόνια είναι πολύς καιρός... Το 2032 είναι πολύ μακριά... Και ψάχνω για λύσεις ενώ προσπαθώ να ορθοποδήσω....

Μπορώ επιτέλους να του μιλήσω για τα άγχη μου... Του εξομολογούμαι μέρος της αλήθειας.... Αυτή των 5.000 και ήδη νιώθω πολύ καλύτερα.... Αυτή τη στιγμή, μετά τον ξαφνικό θάνατο της μητέρας του, τα χρήματα είναι μια κακή σκέψη και για εκείνον, που δεν τον αφήνει να κοιμάται ήσυχος, μέρος των λογαριασμών είναι μπλοκαρισμένοι περιμένοντας να ολοκληρωθεί η κληρονομιά, μετά θα υπάρξει πληρωμή και γι' αυτό, κανείς δεν ξέρει πόσο...

Τώρα ξέρει για τις 5.000, αλλά όχι για τις 20.000... και με βοηθάει να μάθω να βάζω και εγώ κάτι στην άκρη, αλλά είναι δύσκολο να υπολογίζω σε 1200 ευρώ και τα σημερινά έξοδα διαβίωσης, λογαριασμούς, όλο και πιο ακριβές τιμές τροφίμων... Αλλά μπορώ να τα καταφέρω, θα δυσκολευτώ αλλά θα τα καταφέρω.

Αλλά το πρόβλημά μου είναι αυτό που δεν ξέρει.... Και ότι δεν πρέπει να το μάθει ποτέ... και οι ενοχές που με δηλητηριάζουν...

Πώς θα μπορούσε να το μάθει;

Μια μέρα θα ήθελε να μετακομίσει στο πατρικό του σπίτι, αλλά υπάρχουν εργασίες που πρέπει να γίνουν εκεί για να το αδειάσουμε, να φτιάξουμε σωλήνες, πατώματα, πόρτες, έπιπλα.... Θα χρειαστούν χρήματα! Και πρέπει να κλείσουμε την υποθήκη του διαμερίσματος όπου μένουμε τώρα και να πάρουμε άλλη μια για να φτιάξουμε το σπίτι... Σε ένα χρόνο, ή ίσως και περισσότερο.... Και φοβάμαι ότι αν κάνω αίτηση για άλλο στεγαστικό δάνειο... Θα ανακαλύψουν τι έκανα... Πρέπει να το λύσω πρώτα...

Αυτή είναι η ιστορία... Μέχρι στιγμής...

Δυστυχώς δεν μπορώ να ζητήσω βοήθεια από κανέναν άλλον, οι γονείς μου ζουν με τη σύνταξή τους και πληρώνουν και την υποθήκη του σπιτιού τους, ο αδελφός μου δεν έχει τόσα χρήματα και πληρώνει και αυτός το σπίτι του...

Προσεύχομαι κάθε βράδυ να βρω μια λύση.... Αλλά δεν μπορώ να τη βρω...

Θα χρειαστώ ένα δώρο 20 χιλιάδων δολαρίων.... Κάποιος πρόθυμος να τα δώσει και να τα ξεχάσει... Να το κρατήσω μυστικό για πάντα...

Ποιος θα είχε αυτή την ευκαιρία; Σε αντάλλαγμα εκτός από την απέραντη ευγνωμοσύνη μου για τη ζωή μπορώ να δώσω ένα χέρι και να κάνω κάτι από απόσταση....

Ευχαριστώ όποιον θα ήθελε να με βοηθήσει να ξαναβρώ την ηρεμία μου και το χαμόγελό μου